จินหลินเอ่ยเพียงเท่านั้น เขาก็เดินไปหาสตรีตัวน้อยที่นั่งเงียบอยู่ นางตวัดขาเรียวขึ้นเผยความขาวจนฮ่องเต้หนุ่มยกยิ้มพอใจ แม้จะรู้สึกว่านี่มิใช่สตรีที่ร่ายรำในท้องพระโรงก็เถอะ แต่ยามนี้มีถึงสี่นางอยู่ด้วย ไยต้องมองหาผู้อื่นอีก เขายิ้มออกมาอย่างพอใจกับร่างเย้ายวนตรงหน้า
“สตรีแคว้นเหลียงช่างงดงามเสียจริง มาให้ข้าจูบที”
“ฝ่าบาทอย่าใจร้อนสิเพคะเสวยน้ำจันทร์ก่อนนะเพคะ”
จินหลินยกยิ้มก่อนขึ้นคร่อมสตรีที่ตนพึงใจ แต่ต้องชะงักเมื่อสตรีตัวน้อยจ่อมีดที่ท้องของเขา ฮ่องเต้หนุ่มหน้าถอดสีทันที ยามนี้มีมีดหลายเล่มจ่อที่คอเขา หากขยับเพียงเล็กน้อยคงได้นอนอาบเลือดอยู่ตรงนี้เป็นแน่
แต่ใช่ว่าเขาจะโง่จนไม่ระวังตัว เพราะจินหลินรู้ดีว่าตนเองนั้นมีศัตรูมากมาย แม้แต่คนในราชวงศ์ มือเรียวขยับไปที่มุมเตียงโดยที่ทั้งสี่มิได้สังเกต
เขากระตุกเชือกเพียงครั้งองครักษ์ด้านนอกก็แห่กันเข้ามา ทำเอามือสังหารต่างพากันตกใจ เพราะอ
