เทียนหรานพาซูฮวาและคนของนางกลับจวน ยามนี้อ๋องหนุ่มนั้นอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก เพราะอีกไม่นานจะได้แต่งงานกับคนน้องอย่างที่หวัง แต่พอหันกลับมาเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายก็ถึงกับหน้าถอดสีทันที
“เจ้ามิอยากแต่งกับพี่ถึงเพียงนี้เชียวหรือ”
เสียงทุ้มเอ่ยถามปนความเศร้า
“ข้ามิได้รู้สึกอันใดกับท่าน ไยข้าจะต้องแสดงท่าทีอย่างที่ท่านต้องการ ข้าจะกลับไปพักบอกคนให้จัดห้องใหม่ให้ด้วย จนกว่าเราจะแต่งงานกันข้าขอให้เราต่างคนต่างอยู่”
ซูฮวาผละเดินหนีออกไป ทิ้งให้อ๋องเทียนหรานมองตามด้วยสายตาตัดพ้อ ทำเอาคนสนิทถึงกับเศร้าไปด้วย
“ไยนางถึงใจแข็งเยี่ยงนี้ ท่านอ๋องทำทุกอย่างให้ด้วยความเต็มใจ แต่นางกลับมิเห็นค่าเลยสักนิด”
“หาญสวี่เล่าให้กระหม่อมฟังถึงเรื่องราวสิบวันที่พระองค์ประทับกับแม่นางซูฮวา ก่อนนี้นางรักท่านอ๋องอย่างจริงใจ มิสนว่าจะสติดีหรือไม่ หากแต่ยามนี้ไยนางถึงได้มิมีเยื่อใยแม้แต่น้อย ใจสตรีนี้ยากแท้หยั่งถึงเสียจ
