ยามนี้เทียนหรานปะปนอยู่กับคนของอ๋องซานเหริน และยังมีกองทัพที่รออยู่นอกเมืองอีกนับหมื่น แต่เพราะคนของเขานั้นมากฝีมือ อีกทั้งทหารที่เข้าร่วมก่อกบฏก็เป็นคนของเขาเสียส่วนมาก เพราะทุกอย่างมันคือการวางแผนที่มีมานานแล้ว หากจะจับคนบงการอย่างไรก็ต้องให้ฝ่ายนั้นเผยตัวออกมา เพื่อง่ายต่อการสำเร็จโทษ
ส่วนด้านในห้องบรรทมก็ยังคงรอดูความเคลื่อนไหวของผู้ที่คิดการกบฎโดยมิได้มีท่าทีตื่นกลัว
“ดูเหมือนอ๋องซานเหรินจะยังมิลงมือนะพะย่ะค่ะ”
“คงรอให้ขุนนางที่หนุนหลังมาครบ เป็นเช่นนั้นก็ดีจะได้มิต้องเสียเวลากำจัดพวกมันเสียทีเดียว”
จินหลินเอ่ยขึ้น ในยามนี้เขาหาได้หวาดหวั่นไม่ เพียงแต่เสียใจที่ผู้เป็นอานั้นมักใหญ่ใฝ่สูง
คอยสร้างเรื่องให้ตนกับอ๋องเทียนหราน จนต้องหันมาห้ำหั่นกันเองเช่นนี้ ทั้งที่เขาเองมิเคยรังแกหรือข่มเหงอันใดเลยแม้แต่น้อย
เมื่อสามเดือนก่อนยามที่ได้รับรู้ว่าอ๋องซานเหรินร่วมมือกับต่างแคว้นหวังลอบปล
