ไทเกอร์เดินนำมายังห้องเก็บตัวนักแข่งวีไอพี มาถึงก็เห็นพี่ฝนคุยกับคลื่นอยู่ แต่พอหันมาเจอฉันก็เหมือนจะตกใจ
“คนสวยของคลื่นมาด้วยเหรอเนี่ย” คลื่นแซวตามประสาอย่างที่เขาชอบพูดบ่อย ๆ
“อือเพิ่งมาน่ะ” ฉันตอบออกไปแบบนั้นไม่ได้มีท่าทางเล่นด้วยเพราะอารมณ์ยังขุ่นมัวอยู่ ไม่ได้อยากตึงใส่ใครแต่หน้าและน้ำเสียงมันเป็นไปเอง
“ไม่รู้ว่าน้องจ๋ายจะมาด้วย ถ้ารู้พี่คงให้ไทเกอร์แวะรับมาพร้อมกันเลย” รุ่นพี่เอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้ม แต่ฉันไม่ได้ยิ้มตอบเพราะส่วนหนึ่งที่ทำให้อารมณ์ไม่ดีแบบนี้ก็เพราะเธอ
“เหรอคะ”
“มานั่ง” ไทเกอร์ดึงแขนของฉันให้มานั่งบนโซฟาข้าง ๆ กับตัวเอง ส่วนคลื่นและพี่ฝนนั่งคนละมุม
“ก่อนออกไปข้างนอกยังยิ้มหัวเราะอยู่เลยแล้วทำไมตอนนี้ดูอารมณ์ไม่ดีล่ะไทเกอร์” พี่ฝนถาม คนที่นั่งข้าง ๆ ใช้สายตามองฉันอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบ “มีเรื่องนิดหน่อยครับ”
“หงุดหงิดทีไรชอบขมวดคิ้วแบบนั้นทุกทีเลยนะเรา”
หลายครั
