ฉันนั่งกำโทรศัพท์ในมือแน่นเป็นเวลาหลายนาทีระหว่างรอคำตอบจากริวจิ ก่อนตัดสินใจโทรหาคนที่ไม่ได้บอกว่าจะแข่งรถ ไม่สิ เขาโกหกต่างหาก
ไทเกอร์ไม่รับสาย โทรประมาณห้าครั้งก็ยังไม่รับเลยตัดสินใจส่งแชตไปแทน ตอนนี้ริวจิหายไปไหนก็ไม่รู้ไม่ตอบกลับแล้ว
จ๋าย: นอนหรือยัง
ผ่านไปประมาณห้านาทีเจ้าของช่องแชตก็ตอบกลับ แต่พอได้อ่านข้อความนั้นทำให้ฉันต้องขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกโกรธ
ไทเกอร์: เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
จริง ๆ จะเดินไปดูที่บ้านเขาเลยก็ได้ว่าโกหกหรือพูดความจริง แต่ฉันไม่ทำแบบนั้น
จ๋าย: วันนี้อยากคอล ได้ไหม
ไทเกอร์: แปลก ๆ นะ
จ๋าย: ไม่ได้เหรอ
ไทเกอร์: ง่วงแล้ว พรุ่งนี้ค่อยคอลนะ
จ๋าย: แป๊บเดียว
ไทเกอร์: อย่าตื้อได้ไหมจ๋าย ตาจะหลับแล้ว
จ๋าย: โอเคก็ได้ ๆ ฝันดีนะ ขอให้เจอจ๋ายในฝัน
ข้อความถูกเปิดอ่านแต่อีกคนไม่ได้ตอบกลับ ฉันนั่งคิดครู่หนึ่งก่อนจะถอนหายใจออกมาหนัก ๆ แล้วลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่
