วันต่อมา วันนี้ไม่มีเรียนก็เลยต้องทำวิจัย ส่วนแป้งไม่ได้มาช่วยเห็นว่าป่วย มีแค่ฉันไทเกอร์แล้วก็ริวจิที่ทำด้วยกัน คงจะเสร็จวันนี้เพราะเหลืออีกไม่มาก
“โอ๊ย!!” ระหว่างตัดกระดาษอยู่ไม่ทันระวังเผลอทำคัดเตอร์ปาดมือจนเลือดไหลซิบออกมา ริวจิที่อยู่ใกล้รีบโผล่ประชิดตัวคว้ามาจับมือดูแผลที่นิ้ว
“เลือดไหลเยอะเลย”
“ปล่อยซะ” ไทเกอร์ที่นั่งไม่ไกลผลักริวจิออก ก่อนจะจับมือฉันมาดูแผล สายตาคมมองด้วยความหงุดหงิด แล้วจู่ ๆ ก็เอานิ้วที่มีเลือดเข้าปากของตัวเองไป
“… ไทเกอร์” ฉันเม้มปากแน่นหายใจไม่ทั่วท้อง เพราะอีกคนกำลังดูดซับเลือดที่มันไหลบนนิ้วนั้นโดยไม่สนใจเลยว่าตอนนี้ริวจิกำลังมองเราด้วยสายตาแบบไหน
เขาเอานิ้วออกมาจากปากมองดูว่าเลือดยังไหลอยู่หรือเปล่า ก่อนจะตวัดลิ้นเลียเบา ๆ ชวนให้รู้สึกหวิวท้องน้อยจนเผลอกำมืออีกข้างแน่น
“พอ… แล้ว”
“ระวังหน่อย เดี๋ยวที่เหลือฉันทำเอง”
“อื้อ”
ไทเกอร์ลุกขึ้นเดินหา
