“มานอนบ่อยแล้วทำไมเหรอแป้ง” ฉันถาม เพราะไม่เข้าใจว่าจะสนใจทำไมหรือชอบยุ่งเรื่องคนอื่นมาก
“เปล่า ๆ แค่แปลกใจที่สนิทกันขนาดนี้เลย”
เธอดูมีปัญหากับความสนิทของฉันและไทเกอร์จริง ๆ นะผู้หญิงคนนี้
“เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กสนิทกันขนาดนี้ริวว่าไม่แปลกนะแป้ง” ริวจิช่วยตอบแทนให้ เพราะนอกจากฉันแล้วไทเกอร์ก็ไม่พูดอะไร
“แป้งก็มีเพื่อนที่สนิทตั้งแต่เด็กเหมือนกัน แต่พอโตแล้วก็เว้นพื้นที่ส่วนตัวนะ”
“มาทำงานก็สนใจงานดีกว่านะแป้ง อะไรที่มันเป็นเรื่องส่วนตัวไม่ควนยุ่งรู้ไหม”
สิ้นสุดคำพูดของฉันแป้งก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มในตอนแรกเปลี่ยนเป็นบึ่งตึง อยากรีบทำงานให้เสร็จเร็ว ๆ เริ่มไม่ชอบเพื่อนร่วมกลุ่มคนนี้แล้วสิ
เก็บความขุ่นเคืองเอาไว้ในใจจนกระทั่งแป้งและริวจิกลับไปฉันระเบิดอารมณ์ออกมาด้วยการดึงแขนของไทเกอร์มาที่ห้องนอนแล้วถามเรื่องที่แป้งพูดเมื่อตอนบ่าย
“นายกับแป้งคืออะไร?”
“ไม่มีอ
