หงุดหงิดแปลว่าฉันคิดอย่างนั้นเหรอ ไม่รู้ว่าทำไมแต่ตอนนี้แม้แต่สบตากับเขายังไม่กล้า
“ว่าไง” อีกคนถามซ้ำเหมือนจะให้ตอบให้ได้ มือหนาจับปลายคางของฉันให้หันหน้าในระดับเดียวกัน เขาก้มลงมากัดริมฝีปากล่างเบา ๆ เพื่อลงโทษที่ไม่ยอมตอบสักที
“อย่าเงียบ”
“คิดเยอะไปเอง อย่ามายัดเยียดความรู้สึกให้ฉันสิ”
ฉันตอบเสียงห้วนด้วยความรู้สึกที่ตีกันสับสนวุ่นวายภายในใจ ไทเกอร์หวังจะก้มมากัดอีกครั้งจึงรีบยกมือขึ้นมาปิดปากเขาไว้
“มันเจ็บนะ”
สายตาคมมองใบหน้าของฉันก่อนจะเอาลิ้นออกมาเลียมือที่ใช้ปิดปากเขาเอาไว้
“นายมันโรคจิต”
พูดจบฉันก็ดังมือออก ก่อนจะถูกดันให้นอนราบลงมาบนโซฟาโดยมีไทเกอร์คร่อมอยู่ด้านบน
“บอกว่าไม่เอาไง”
“ก็ไม่ได้จะเอา”
การกระทำสวนกับคำพูดสิ้นเชิง เขาก้มลงมาซุกไซ้ซอกคอลากไล้ริมฝีปากดูดเม้มช้า ๆ ขึ้นมาจนถึงใบหู ลมหายใจร้อนเป่ากระทบผิว ทำให้ฉันต้องกัดริมฝีปากแน่นข่มอารมณ์เอาไว้ไม่ให้เคลิ้
