บทที่ 6 คนเลว
1040 คำ
“ตอนนี้ทำมาเป็นขยะแขยงเหรอ” โทมัสกระตุกยิ้ม และทอดมองหญิงสาวด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เมื่อเขาต้องการจะจับใบหน้าของหล่อน แต่หล่อนกับเบือนหน้าหนี
“หึ ยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอ” เสียงแข็งกร้าวเอ่ยกลับ ถึงแม้ตัวจะเจ็บระบมไปหมดแล้วก็ตาม
“ตอนแรกว่าจะไม่ทำอะไรเธอ พอมาเห็นแบบนี้คงต้องเล่นกับเธอหน่อยแล้วล่ะ”
“ลองดูสิ ถ้าฉันหายไปนานเดี๋ยวเพื่อนของฉันก็ต้องตามหาฉันอยู่ดี” มิลายิ้มหยันแต่ชายหนุ่มกับยิ้มเย็นกลับมาให้อย่างไม่ทุกข์ร้อนกับคำขู่ของเธอแม้แต่สักน้อย
“เพื่อนเธอเหรอ ช่างน่าขัน ตอนนี้เธอไม่มีใครแล้วมิลา เพื่อนเธอบินกลับไปตั้งนานแล้ว เธอยังไม่รู้อีกเหรอ”
“หมายความว่ายังไง”
“อ๋อ...ไม่ได้ดูข่าวล่ะสินะ” โทมัสยิ้มเย็นและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอะไรสักอย่างให้หญิงสาวดู เธอได้เห็นจำเป็นต้องตกใจเมื่อครอบครัวเพื่อนสนิทเกิดอุบัติเหตุจนต้องเข้าไอซียู
“ฝีมือของคุณใช่ไหม” เธอถามอย่างเคียดแค้น
“ไม่รู้สิ คิดเอาเอง” โทมัสยิ้มมุมปากและหัวเราะในลำคอ มือหนาเข้ามาเชยคางเล็กให้เงยขึ้น และก้มมากระซิบที่ข้างหู
“ส่วนครอบครัวเธอจะเป็นรายต่อไป”
“สารเลว ครอบครัวฉันไม่มีทางแพ้คนอย่างคุณหรอกโทมัส เพราะตระกูลนิโคลไม่ได้โง่อย่างที่คุณคิด”
“เหรอ แล้วทำไมเธอถึงได้โง่หลงฉันมาตั้งหลายปีกันล่ะ”
“เพราะฉันไม่ใช่ลูกของเขาไง เขาแค่เก็บฉันมาเลี้ยงเฉย ๆ”
เมื่อเห็นชายหนุ่มนิ่งไม่พูดอะไร เธอจึงพูดต่ออย่างน่าสงสารและพยายามทำน้ำเสียงวิงวอนให้ได้มากที่สุด เผื่อเขาจะหลงกลกับคำที่เธอโกหก
“ปล่อยมิลาไปเถอะ ขอร้องล่ะ” เธอส่งเสียงวิงวอนร้องไห้เพื่อหวังให้เขาเมตตา
“ปล่อยให้โง่สิ เธอไม่รู้หรอกครอบครัวเธอทำระยำต่ำช้ากับครอบครัวฉันขนาดไหน” ร่างสูงแสยะยิ้มและจับคางเล็กบีบแน่น หล่อนคงคิดว่าเขาจะหลงกลลูกไม้ตื้น ๆ ช่างโง่เขลาสิ้นดี
“มิลาไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น มิลาไม่รู้เรื่องอะไรจริง ๆ และมิลาไม่ใช่ลูกของเขา”
“อย่ามาหลอกฉันให้ยาก ถ้าเธอไม่ใช่ลูกมันแล้วมันจะรักจะหวงแหนเธอทำไม” เสียงเข้มเอ่ยออกมาด้วยโทสะและผลักใบหน้าเรียวออกห่างอย่างรู้สึกสะอิดสะเอียนที่ได้เตะต้องเธอ
“มิลาพูดจริง ๆ มิลาไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ฮือ” เธอคลานเข่าเข้ามากอดขายาวไว้แน่น เพราะเธอกลัวที่เขาจะทำร้ายเธอเหมือนที่เธอเห็นเขาพึ่งฆ่าใครบางคนไปตอนที่เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
“สายไปแล้วล่ะ”
เสียงเหี้ยมเกรียมเอ่ยบอกและแสยะยิ้มใส่ใบหน้าสวยอย่างมาดร้าย และเข้ามากระชากชุดเดรสบางเบาขาดวิ่นติดมือ
“กรี๊ดดด!! พี่โทมัสอย่าทำมิลา ได้โปรดอย่าทำ”
“เลิกสะดีดสะดิ้งได้แล้วมิลา ฉันรู้ว่าเธอแสดง” เสียงเข้มกระตุกยิ้มหยันและจับหัวหญิงสาวกระชากอย่างแรง
“โอ๊ย! ไอ้สวะเอ๊ย” เมื่อใช้ลูกอ้อนให้เขาเห็นใจไม่ได้เธอเองก็ไม่จำเป็นต้องแสดงต่อไป ถึงแม้จะกลัวแต่ก็ขอสู้สุดใจ จะสู้ให้ถึงที่สุดเท่าที่จะสู้ได้ เธอไม่ยอมให้เขามาทำลายศักดิ์ศรีของเธอหรอก
“ครอบครัวเธอเกลียดสายเลือดฉันนักฉันหนา งั้นเธอมามีลูกที่เป็นสายเลือดให้ฉันเถอะ”
“ไม่เอา โทมัสคุณเกลียดฉันแล้วจะมาทำแบบนี้ทำไม”
“หึ เพราะเกลียดไง และเกลียดมาก ยิ่งเกลียดมากฉันยิ่งอยากให้ครอบเธอกระอักเลือด ถ้ามันรู้ว่าสายเลือดของมันตั้งท้องลูกของคนที่มันเกลียด มันจะเป็นยังไงนะมิลา”
มิลาจ้องใบหน้าหล่อเหลาของคนใจร้าย ที่ความหล่อมันไม่ได้ช่วยให้เขาดูใจดีเลยสักนิด ใบหน้าของเขามันช่างเหี้ยมและอำมหิตที่สุด ตลอดหลายปีมานี้ทำไมเธอถึงดูไม่ออกกันนะ หรือความรักมันบังตาถึงได้มองไม่เห็นความร้ายกาจของเขากัน
“อย่าไม่เอา อย่าทำฉัน ขอร้องล่ะ” ร่างเล็กพยายามคลานหนีเมื่อโทมัสคลานเข้ามาใกล้และจับข้อเท้าของเธอยึดไว้แน่น และลากลงต่ำให้ใบหน้าอยู่เสมอกัน
“อยากได้ฉันเป็นผัวใจจะขาดไม่ใช่เหรอมิลา ตอนนี้ฉันพร้อมสนองให้เธอแล้ว แหกขาสิ แหกให้มันกว้าง ๆ เพราะฉันจะไม่เล้าโลมเธอหรอกนะ แค่เอา ๆ ให้มันเสร็จก็พอ ไม่อยากให้สายเลือดสกปรกของเธอมาทำให้ตระกูลฉันมัวหมองเหมือนกัน”
“ถุย! ไอ้ทุเรศ ตรรกะอะไรของคุณ ไม่อยากให้สายเลือดของฉันมาทำให้คุณป่นปี้ แล้วจะมาให้ฉันอุ้มทองลูกของคุณทำไม”
“อะไรซะอีกล่ะ เพราะฉันอยากให้ตระกูลเธอกระอักเลือดไง ลูกสาวที่แสนดีของมันใจแตกตามผู้ชายมาถึงนี้ ไหนจะตั้งท้องลูกเลือดชั่ว ๆ ของคนที่มันเกลียด แค่คิดก็สนุกแล้วไม่ใช่เหรอมิลา”
“สนุกห่าเหวอะไรกัน นรกนะสิไม่ว่า ฉันไม่ทำ ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้ไอ้เลว”
เผียะ!
มือหนาฟาดเข้าที่ใบหน้าสวยเต็มแรงที่หล่อนพูดจาไม่ระวังปากส่งผลให้ปากอวบอิ่มมีเลือดซิบออกที่มุมปากเล็กน้อย
หล่อนนิ่งไปสักพักอาจเป็นเพราะกำลังมึนกับฤทธิ์ฝ่ามือที่ชายหนุ่มไม่ได้ออมแรงเลย
“หึ สิ้นฤทธิ์สักที ปากไม่มีหูรูด” โทมัสแสยะยิ้มและกระชากชุดสวยที่หญิงสาวใส่ออก และโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี
“อือ คนเลว” เธอด่าทั้งน้ำตา รู้สึกเสียใจ และรู้สึกสิ้นหวังกับความโง่ของตัวเองเหลือเกินถึงได้มาสิ้นท่าอยู่แบบนี้
“แล้วใครบอกว่าฉันเป็นคนดี ยัยโง่”
สวบ!
กึด!!
“กรี๊ด!!”
********************************
มันชั่วมันดำ มันไม่มีเขียวเลยจริง ๆ
มิลาตบมันกลับคืนเอาให้เลือดพุ่งสักที ไอ้เลววววว
- ผู้เขียน
