ตอนที่ 4 กลิ่นน้ำหอมของเขา
1068 คำ
"เขิน?" เอาจริงดิ? มีผู้ชายแบบนี้อยู่บนโลกด้วยเหรอ
เขาเขินเธอจริงเหรอ... จะมีผู้ชายที่เขินเวลาเจอเธอด้วยงั้นเหรอ เป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายของเธอมากๆ
"น่าจะเป็นแบบนั้นแหละค่ะ เวลาเขาพูดถึงน้องอัยย์คนคนนี้เขาเขินจนหน้าแดงไปหมดเลยค่ะ และเวลาเจอน้องอัยย์แบบไม่ทันตั้งตัวในร้านก็จะเก๊กขรึม เก็บอาการสุดๆ พี่เห็นยังอดขำไม่ได้เลย" พี่นินเอ่ยพลางส่งยิ้มให้เธอแบบขำๆ
แต่เมื่อกี้พี่นินพูดว่าไงนะ? เจอเธอแบบไม่ทันตั้งตัวเหรอ แปลว่าเขาเคยมาตอนที่เธออยู่ในร้านใช่หรือเปล่า...
"หือ? เขาเคยเจออัยย์แล้วเหรอคะในร้านนี้"
เธอหมายถึง เจอกันแบบซึ่งๆ หน้าน่ะ แต่ทำไมเธอไม่ยักจะรู้เลย แต่แทนที่พี่นินจะเอ่ยตอบคำถามเธอ อีกฝ่ายกลับทำสีหน้าเลิ่กลั่ก และเปลี่ยนเรื่องคุยเสียอย่างนั้น
"อ่า... ปะ เปล๊า เดี๋ยวพี่จัดเมนูพิเศษไปให้นะคะ น้องอัยย์ไปนั่งรอก่อนนะ พี่ขอรับเมนูลูกค้าโต๊ะอื่นแป๊บนึงนะคะ แหะๆ"
คนตัวเล็กไม่ได้เซ้าซี้ต่อเพราะไม่อยากขัดการทำงานของพี่ๆ เลยเลือกที่จะเป็นเด็กดี นั่งลงบนโต๊ะที่พวกพี่ๆ จัดไว้ให้
และไม่นานต่อจากนั้นอีกครึ่งชั่วโมงต่อมาพวกอาหารก็มาเสิร์ฟถึงโต๊ะ ซึ่งมีเมนูอาหารสามถึงสี่อย่าง จนเธอได้แต่กะพริบตาปริ่มๆ เพราะไม่คิดว่ามันจะเยอะขนาดนี้
"พี่คะ ทำไมเยอะแบบนี้ อัยย์จะกินหมดเหรอคะ" เพราะไม่แน่ใจว่าจะทานของพวกนี้หมดหรือเปล่านี่สิ
กลิ่นของอาหารมันตีรวนขึ้นมาจนท้องเธอร้องจ๊อกๆ แล้วสิ อีกทั้งเมนูอาหารตรงหน้าก็ดูน่ากินมากๆ
"กินไม่หมด เอากลับห้องได้เลยค่ะน้องอัยย์ นี่เป็นเมนูใหม่ทั้งหมด อยากให้น้องอัยย์ลองทานดูน่ะค่ะ"
"จานนี้หอมจังเลยค่ะ" เธอมองจานตรงหน้าที่มีกลิ่นหอมคล้ายเห็ดอะไรบางอย่าง ก่อนจะก้มลงไปดมใกล้ๆ
เมนูใหม่ของทางร้านมักจะมีให้ลองทุกๆ สัปดาห์ ซึ่งเธอเองก็มักเป็นหนูทดลองให้พี่ๆ ก่อนลงขายจริงตลอด และสัปดาห์นี้คงเป็นพวกพาสต้าสินะ
"อันนี้บอสกำลังเลือกให้เป็นเมนูซิกเนเจอร์ของทางร้าน เป็นพาสต้าหอยเชลล์ผัดทรัฟเฟิลค่ะ พี่ให้พ่อครัวทำสุดฝีมือเพื่อน้องอัยย์เลยนะคะเนี่ย"
กึก!
คำว่าหอยเชลล์ทำคนตัวเล็กชะงักไปเล็กน้อย สายตาทอดมองจานตรงหน้าที่กลิ่นหอมๆ ของเห็นทรัฟเฟิลตีขึ้นหน้าจนต้องกลืนน้ำลายอยู่หลายอึก
"หอยเชลล์เหรอคะ?" เธอเหลือบสายตามองพี่พนักงานเพื่อถามความแน่ใจอีกครั้ง
"ใช่จ๊ะ อร่อยมากเลยนะ พี่รับประกันกับจานตรงหน้าแบบสิบเต็มสิบไปเลยค่ะ"
พี่พนักงานยังคงส่งยิ้มให้เธอ และนั่นก็ทำให้เธอไม่กล้าบอกอะไรบางอย่างไปนี่สิ ได้แต่เอ่ยขอบคุณไปเท่านั้น
"อ่า ขอบคุณนะคะ"
เห็นสายตาที่คาดหวังจากเธอมากขนาดนั้นเธอจะกล้าบอกไปได้ไงว่าเธอแพ้ 'หอย' ทุกชนิด!
แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้งนานๆ ครั้ง เธอไม่กินของพวกนี้นานแล้วบางทีเธออาจจะหายจากอาการแพ้มันแล้วก็ได้
"แค่อร่อยก็ได้แล้วปะ อย่างอื่นช่างมัน"
เรื่องอาการแพ้เป็นเรื่องของอนาคต แต่ของอร่อยคือปัจจุบัน และเธอเลือกปัจจุบันก่อนก็แล้วกัน!
กริ๊ง~
แต่ก่อนที่จะได้ตักอาหารตรงหน้าเข้าปาก เสียงกริ่งหน้าประตูก็เรียกสายตาเธอให้มองไปทางนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ
อ่า... คุณหน้านิ่งคนนั้นอีกแล้ว เขาคงเป็นลูกค้าประจำของร้านนี้เหมือนกันสินะ เพราะเธอเห็นเขาทุกครั้งที่เข้ามานั่งภายในร้านเลย วันนี้เขายังคงโดดเด่นถึงแม้หน้าตาจะนิ่งไปหน่อย
เธอแทบจะไม่เคยเห็นเขาคนนั้นทำสีหน้าอย่างอื่นนอกจากนิ่งขรึม สงสัยเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงสินะ
เธอเหลือบสายตามองตามการก้าวเดินของเขาอย่างเงียบๆ โดยที่อีกฝ่ายก็ไม่รู้ตัว หรือรู้แต่ทำเป็นไม่เห็นกันนะ
"อ้าวคุณภีม วันนี้เข้าร้านก่อนกำหนดเหรอคะเนี่ย"
'คุณภีม..' คนคนนี้ชื่อภีมเหรอ พึ่งเคยจะได้ยินชื่อเขาครั้งแรกเลย
"ครับ..." และน้ำเสียงทุ้มๆ ของเขาก็ถูกเปล่งออกมา
"วันนี้รับอะไรดีคะ เหมือนเดิมเลยไหมคะ" เสียงที่นินยังคงดังแว่วเข้ามาในหูของเธอ
"เหมือนเดิมก็ได้ครับ"
"งั้นคุณภีมไปนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวนินยกไปเสิร์ฟอีกสักครู่ค่ะ"
เธอได้แต่ลอบมองร่างสูงของเขาอย่างเผลอไผลในทุกๆ ครั้งที่เขาปรากฏตัว วันนี้เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวอีกเช่นเคย แต่เส้นผมกลับถูกเซ็ทอย่างเป็นระเบียบ เขาคงทำงานออฟฟิศสินะถึงได้แต่งตัวสุภาพทุกวันแบบนี้ เสื้อเชิ้ตกับกางเกงสแลคมันเข้ากับใบหน้านิ่งๆ ที่ดูหยิ่งนิดๆ ของเขามากเลยทีเดียว
และก่อนที่จะได้คิดอะไรไปมากกว่านี้ ร่างสูงของเขากลับเดินผ่านโต๊ะของเธอไป และนั่งลงบนโต๊ะตัวถัดไปที่อยู่ใกล้กัน...
แต่สิ่งที่แปลกไปคือกลิ่นน้ำหอม....
กึก!
เธอเผลอเกร็งตัวในทันทีที่ได้กลิ่นของน้ำหอมที่เปลี่ยนไปของเขา ปลายจมูกเผลอสูดกลิ่นที่ลอยมาจากตัวเขาเข้าจมูกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า
ก่อนหน้านี้คุณหน้านิ่งมักจะฉีดน้ำหอมกลิ่นสะอาดที่เธอคุ้นเคยในทุกๆ ครั้งที่เขาเดินผ่านร่าง แต่วันนี้กลิ่นน้ำหอมของเขาคือ VALENTINO กลิ่นแอปเปิล ซึ่งน้ำหอมกลิ่นนี้คือกลิ่นที่เธอเป็นคนซื้อให้กับคนคนนั้นที่คุยกันผ่านแชทแล้วฝากส่งผ่านพนักงาน...
แล้วที่เธอซื้อน้ำหอมให้เขาคนนั้น เพราะเธอจะได้รู้ว่าถ้าเขามาเธอต้องได้กลิ่นน้ำหอม...
แต่ก็ไม่คิดว่าจะเป็นคุณหน้านิ่ง ที่ชื่อคุณภีม...
.
- ผู้เขียน
