เจอแล้วแต่บอกแม่ไม่ได้ครับ ผมกลัวแม่รุ่มร่ามกับน้องมากจนเกินไป
แต่การไม่ตอบแม่ มันก็นำพาความฉิบหายมาให้เขาเช่นเดียวกันนี่สิ
"หรือให้แม่หาให้ดีไหม? แม่ไม่บังคับว่าเราจะชอบหรือไม่ชอบแต่ลองนัดเจอกันก่อนดีไหม"
ไม่บังคับ = จัดเตรียมทุกอย่างไว้ให้แล้วนี่สิ หรือลองนัดเจอกันดีไหม = นัดให้เขาแล้ว โดยที่เขาไม่รู้ตัวงี้
"ผมไม่สะดวกครับ แม่"
เขาเอ่ยปฏิเสธเหมือนอย่างเคย ใบหน้านิ่งๆ ของเขาเริ่มขมวดคิ้วให้แม่แล้วสิ
"เรานี่จริงๆ เลย ปฏิเสธข้อเสนอแม่ตลอดเลย"
แม่เองก็จนปัญญาแล้วเหมือนกัน เพราะเขาเอาแต่บ่ายเบี่ยงเรื่องนัดดูตัวตลอด หรือเรียกง่ายๆ ว่าไม่เคยไปตามที่แม่นัดไว้แม้แต่ครั้งเดียว
"อ่า ผมพร้อมเมื่อไหร่จะบอกแม่นะครับ ตอนนี้ผมยังต้องเคลียร์อะไรหลายๆ อย่าง"
เขาอยากทำงานและเอาใจน้องอัยย์เท่านั้น ไม่มีเวลาไปดูตัวกับใครทั้งนั้น
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นจากใบหน้าที่มีรอยตีนกาของแม่ สายตาเขากับสะดุดเข้ากั
