"น้องอัยย์ ไหนเรามีอะไรจะอธิบายพี่ไหมครับ บอกพี่หน่อยว่ามันเกิดอะไร"
"ก็ตามที่พี่เห็นนั่นแหละ"
ก็ตามที่ทุกคนเห็นเลย ไม่เห็นต้องถามกัน เหมือนทุกคนจะไปยืนโอ๋อีกฝ่ายกันหมด เหลือแต่คุณภัทรที่ยืนกอดอก มองสงครามครั้งนี้อยู่
"พี่อยากฟังจากปากเรา เพราะเราเป็นคนของพี่..."
"เขาเข้ามาจับอัยย์ก่อน อัยย์เลยถีบเขาจนล้ม อัยย์ก็ไม่ขอโทษเขาหรอกนะ เพราะเขาด่าอัยย์ด้วยอ่า"
"อัยย์ ทำไมเราทำตัวแบบนี้"
"แบบนี้คือแบบไหนคะ"
เธอเชิดหน้ามองเขา
"ก็เราทำตัวไม่น่ารักเลย"
"แต่เขา... หือ? พี่บอกอัยย์ว่าไงนะคะ"
เธอถึงกับหน้าชาไปหมด ไม่ได้ที่ชาแต่เนื้อตัวของเธอกลับหนาวสั่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเลย
พี่ภีมไม่เคยพูดคำนี้กับเธอ...
"เราทำร้ายคนอื่นแบบนี้ มันดูไม่น่ารักเลยรู้ไหม เราต้องรู้จักการขอโทษ ทางนั้นเขาอายุมากกว่าเรา และเขาก็เป็นลูกค้าของพี่ เพราะฉะนั้นขอโทษพี่เขาหน่อย"
"แต่อัยย์ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"
