ก๊อกๆ
และไม่ทันที่จะได้วางปลายนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นต่อจากนั้น เธออมยิ้มเพราะรู้ว่าใครเป็นคนเคาะประตูห้องเธอ
'พี่ภีมแน่ๆ'
ว่าแล้วก็เลิกสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะเดินไปเปิดประตูห้องให้คนที่อยู่นอกประตู ก่อนจะเอ่ยเรียกเขา
"พี่ภีมกลับมาแล้วเหรอคะ"
เธอส่งยิ้มให้เขา แต่พี่ภีมกลับส่งสีหน้ายุ่งๆ ให้เธอเสียอย่างนั้น
"...."
"ทำไมพี่ทำหน้าแบบนั้นคะ มีอะไรหรือเปล่า"
คนตัวเล็กหุบยิ้มในทันที เพราะหน้าพี่ภีมยุ่งมาก หัวคิ้วของเขากำลังขมวดเข้าหากันอย่างกับเธอไปทำอะไรผิดมาอย่างนั้นแหละ
"ทำไมเราไม่อยู่ห้องพี่ ฮืม?"
เขาเลิกคิ้วถามออกมา นี่เขาไม่พอใจเพราะเธอไม่ได้อยู่ห้องเขาเหรอ?
"ก็... อัยย์ทำรายงานไงคะ อัยย์ทักไปบอกพี่แล้วนี่นา"
เธอบอกเขาว่าทำรายงาน แต่ไม่ได้บอกว่าทำที่ห้องไหน
"เรามาทำที่ห้องพี่ก็ได้ พี่ไม่เห็นเราอยู่ในห้อง พี่ตกใจรู้ไหม นึกว่ายังไม่กลับห้อง..."
เขาจ้องหน้
