"พี่รังเกียจอัยย์เหรอ : (" ใบหน้าสวยยู่ขึ้นเล็กน้อย แต่ยังไม่สลดยิ่งเขาเอ่ยปากห้าม เธอก็ยิ่งดื้อรั้นจะใกล้ตัวเขามากขึ้นไปอีก
พี่ภีมยิ่งห้ามเธอเข้าใกล้ คนตัวเล็กก็ยิ่งขยับจนเรียวขาแทบจะเกยก่ายอยู่บนตัวเขา ใบหน้าสวยยื่นไปใกล้ใบหน้าเขา จนเขาชะงักไปชั่วขณะ เพราะไม่อาจตั้งรับความดื้อรั้นของน้องอัยย์ได้เลย
เขาเหมือนโดนต้อนจากน้องอัยย์ยังไงไม่รู้...
"เปล่าครับ น้องอัยย์เป็นผู้หญิง มันไม่ดีต่อตัวน้องอัยย์นะ" เขาเอ่ยบอกด้วยท่าทีสุภาพ ลมหายใจของเขาสะดุดอย่างเห็นได้ชัด
"ทำไมเหรอคะ พี่จะทนไม่ไหวใช่ปะๆ" เธอเอ่ยบอกเขาขำๆ ก่อนจะจิ้มนิ้วลงบนหน้าท้องแกร่งของเขาสองสามครั้ง
และนั่นก็ทำให้เขาถึงขั้นถอนหายใจออกมาอย่างหนัก ดวงตาคู่คมเหลือบมองนาฬิกาที่อยู่บนฝาผนังก่อนจะก้มบอกคนตัวเล็ก ซึ่งพยายามจะไม่มองลงไปยังหน้าอกขาวๆ ที่โผล่ออกมาทุกครั้งที่คนตัวเล็กขยับเลย
"ดึกแล้ว เรากลับห้องได้แล้วนะ พรุ่งนี้มีเรียนหร
