ในขณะที่เกวลินกำลังจะกลับไปที่โต๊ะทำงาน เสียงมือถือของเธอกลับดังขึ้น และที่น่าตกใจไปมากกว่านั้น คือบุคคลที่โทรเข้ามาในเวลานี้ ทำให้เกวลินต้องเปลี่ยนทิศทางไปยังมุมอับของบริษัทเพื่อกดรับสายสำคัญนั้น
(ขาคุณแม่) เกวลินสูดลมหายใจเข้าลึก กดรับสายมารดาที่โทรเข้ามาไม่หยุดพร้อม กับประโยคทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส
(เย็นนี้ เข้ามาที่บ้านด่วน อย่าคิดว่าแม่ไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไทย) เสียงเข้มของคุณหญิงกรรวีเอ่ยสั่งลูกสาวทันทีที่เจ้าตัวกดรับสาย
(ว้าย! คุณแม่จับได้แล้วเหรอคะ) เกวลินขำแห้ง เสแสร้งแกล้งทำตัวน่ารักให้มารดาช่วยใจดีกับตนบ้าง
(เย็นนี้เจอกันที่บ้าน อย่าให้แม่ต้องตามไปลากคอกลับมา) น้ำเสียงเย็นยะเยือก ที่ทำให้ เกวลินหมดหนทางหนี ทำได้เพียงตอบรับคำสั่งจากมารดาด้วยความจำยอม
(รับทราบค่ะคุณนายแม่) เกวลินตอบกลับด้วยน้ำเสียงหยอกล้อมารดา หวังให้มารดาอภัยให้ครึ่งหนึ่ง แต่ครั้งนี้กลับไม่เป็นดังเดิ
