“โอ๊ย!” ในขณะที่เกวลินกำลังจัดของเข้าตู้รับรองห้องพักผู้ป่วยวีไอพี เสียงร้องด้วยความเจ็บของจิรายุดังขึ้น
“เจ็บเหรอคะ?” เพียงแค่ได้ยินเสียงร้องของประธานหนุ่ม เกวลินจึงรีบวางของทุกอย่างตรงหน้าและรีบเดินตรงไปหาจิรายุที่เตียงคนป่วยด้วยอาการร้อนรน
“ครับ” ใบหน้าจิรายุแสดงอาการเจ็บออกมาชัดเจน พลันยกข้อมือที่ถูกใส่เฝือกอ่อนขึ้นโชว์เกวลินด้วยใบหน้าออดอ้อน
“ต้องการอะไร ทำไมไม่บอกคะ” เกวลินบอกกับจิรายุด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน พลันจับข้อมือที่ได้รับบาดเจ็บของจิรายุเอาไว้อย่างอ่อนโยน
“อยากอาบน้ำครับ” จิรายุเอ่ยบอกความต้องการตนเอง คงไม่ลำบากอะไร หากตนเองจะอาบน้ำให้สบายตัว
“อาบน้ำ?” เกวลินทวนคำพูดของจิรายุด้วยใบหน้าเลิ่กลั่ก สมองครุ่นคิดวิธีช่วยจิรายุอาบน้ำ
“เหนียวตัวมาก” ใบหน้าหล่อออดอ้อนเสมือนเด็กน้อย ทำให้เกวลินที่ยืนอยู่ข้างเตียง พร้อมกับหัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำกับความน่ารักของประธานหนุ่ม
“เช็ดตัวดีก
