เอี๊ยด! เสียงล้อขูดบนพื้นถนนเสียงดังสนั่น เมื่อคนขับรถมีสติเบรกรถยนต์ได้สำเร็จ ก่อนที่รถยนต์จะพุ่งชนเข้าร่างบางที่ล้มอยู่บนถนน ซึ่งถูกร่างสูงของจิรายุพุ่งเข้าไปประชิดตัว โอบกอดและใช้ร่างสูงตัวเองบังตัวเกวลินเอาไว้แน่น
“ท่านประธาน” เกวลินเรียกสติตนเองกลับมา เงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่โอบกอดเธออยู่ ให้มั่นใจว่าเป็นคนเดียวกับบุคคลที่เธอได้ยินเสียงเรียกเมื่อสักครู่
“เป็นอะไรรึเปล่า โอ๊ย!” จิรายุอุทานเสียงหลง พลันเบ้หน้าด้วยความเจ็บข้อมือตนเอง แต่ไม่ลืมที่จะสำรวจบาดแผลบนร่างกายของเกวลิน โดยลืมว่าตนเองได้รับบาดเจ็บบริเวณข้อมือ
“ได้รับบาดเจ็บเหรอคะ” เกวลินเบิกตาโตด้วยความตกใจ มือเล็กจับมือหนาสำรวจข้อมือที่เริ่มบวมเป่งด้วยสีหน้าแสดงความเป็นห่วง จนดวงตากลมโตเริ่มคลอไปด้วยน้ำตา
“ผมไม่เป็นไร ลุกขึ้นไหวไหม” น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยถามเกวลิน พร้อมกับรอยยิ้มบางที่ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลา
เกวลินรีบยันตัวลุกข
