“ใครจะให้เมียทำให้ตัวดำล่ะครับ ให้อยู่ทำกับข้าวให้พี่ก็พอแล้ว ของพวกนี้แปลว่าความเจริญงอกงามครับ นั่นขันใส่น้ำฝนเย็นๆ คือความสดชื่นชุ่มฉ่ำ”
“น้ำฝนในชนบทแบบนี้สะอาดและดื่มกินได้นะคะ เพราะมีแต่ต้นไม้ใบหญ้า ถ้าในเมืองมีแต่อากาศเสียควันพิษ”
“เด็กช่างสงสัยอยากอาบน้ำหรือยังครับ”
“อยากอาบมากๆ เลยค่ะ หญ้าหวานอยากนอนเต็มที เหนื่อย ปวดเมื่อย เหนียวตัวไปหมดเลยค่ะ” ญารินดาเอ่ยตอบ บิดตัวไปมาหาวหวอดๆ
“ง่วงๆ แบบนี้ถ้าได้อาบน้ำเดี๋ยวก็หายครับ มาพี่แกะผมให้ก่อน” กริชไทจูงมือเธอไปนั่งที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะค่อยๆ แกะกิ๊บสีดำบนศีรษะให้หญิงสาว
ญารินดาเองก็ช่วยแกะให้เขาด้วยเช่นกันจะได้เสร็จเร็วๆ มือหนาถอดผ้าสไบให้เจ้าสาวก็เหลือเกาะอกที่รัดรึงเรือนกายอ้อนแอ้นเอาไว้
“พี่กระทิงรูดซิบให้หน่อยสิคะ”
“เดี๋ยวพี่รูดให้ครับ ชุดพวกนี้เขาตัดขึ้นมาโดยเฉพาะให้เจ้าบ่าวจัดการกับเจ้าสาว”
“พี่กระทิงรู้ดีอีกแล้ว” เธ
