“เดี๋ยวค่ะพี่กระทิง ที่นี่ผลไม้เต็มเลย” สาวน้อยตาวาวเมื่อเหลือบมองข้างกายเห็นทั้งมังคุด เงาะ ทุเรียน ลองกอง ลางสาดและผลไม้ตามฤดูกาลอีกมากมาย
“อยากกินเหรอ เดี๋ยวพี่จะเด็ดให้กิน อ๊า...” ถามแล้วต้องร้องครางเพราะโดนบีบรัดเสียรุนแรงจากกายสาว เขาอยากอยู่ในตัวเธอแบบนี้ไปนานๆ พอเจ้าตาลขยับกาย เขากับเธอโยกเข้าหากันโดยไม่ต้องใช้แรงมาก
“อยากกินค่ะ พี่กระทิงต้องเป็นคนป้อนหญ้าหวานนะคะ” เธอกระซิบออดอ้อนเสียงหวานจัด
กริชไทมองสบตา หอมแก้มคนขี้อ้อนในอ้อมแขนฟอดใหญ่
“ได้สิ” กริชไทบังคับเจ้าตาลให้เดินเข้าไปใกล้ๆ ต้นเงาะ ก่อนจะยื่นมือไปเด็ดผลเงาะสีแดงจัดและปอกเปลือกออกจนเหลือแต่ผลหวานกรอบอร่อยภายใน
“ป้อนหญ้าหวานสิคะ” ญารินดามองผลเงาะตาวาว ลอบกลืนน้ำลายลงด้วยความหิว อยากจะชิมรสชาตินั้นเหลือเกิน กลิ่นผลไม้นั้นช่างหอมกรุ่นรัญจวนใจ เธออยากกินเสียให้หมดต้นเลยก็ว่าได้
กริชไทแกะเนื้อออกด้วยมือ ก่อนเอาเม็ดทิ้ง
