กริชไทควบม้าตามติดหญิงสาวมาจนทัน ญารินดาหันไปมองแล้วยิ้มยั่ว เธอควบม้าหนีอย่างชำนาญการ แต่มีหรือคนชำนาญกว่าเพราะขี่มาตั้งแต่เด็กจะยอมง่ายๆ
“ว้าย!” กริชไทควบม้ามาขนาบข้างก่อนจะดึงเธอไปอยู่บนหลังม้าตัวเดียวกับเขา
“ขออนุญาตหรือยัง ถึงเอาม้าคนอื่นมาขี่แบบนี้ มันอันตรายมากนะรู้ตัวหรือเปล่า”
“เป็นห่วงหญ้าหวานเหรอคะ” เธอถามเสียงยั่ว พิงศีรษะกับอกกว้างของเขาอย่างสบายอารมณ์
“เป็นห่วงน่ะสิ ถึงได้ตามมา” เขาทำเสียงดุ
หัวใจเธอพองโตในประโยคของเขา
“กว่าจะคิดแผนการนี้ได้ คิกๆ” ญารินดาหัวเราะจนทรวงอกกระเพื่อม
“แผนอะไรยัยเด็กเจ้าเล่ห์” เขาถามอย่างหวาดระแวง
“ก็แยกพี่กระทิงออกจากยัยม่านบังตานั่นไงคะ”
“ร้ายนักนะ คนอุตส่าห์เป็นห่วงกลัวตกม้าแข้งขาหัก” เขาทำหน้าตูมเสียงเข้มดุอยู่ริมหู
ญารินดาหัวเราะอีก เธอชอบยั่วให้เขาเต้นตามแบบนี้
“หญ้าหวานเรียนขี่ม้าตั้งแต่เด็ก คุณย่าส่งไปเรียนทุกอย่างที่อยากเรี
