ญารินดาหน้าแดงซ่าน ริมฝีปากครางกระเส่าด้วยความกระสันเสียว ร่างกายสั่นระริก มือน้อยจิกบนแขนล่ำของเขาแน่นขนัด
“ขยับสิครับหญ้าหวาน พี่กำลังจะตายแล้วเห็นไหม”
กระทิงหนุ่มพ้อเสียงแหบพร่า ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกเมื่อโดนกายสาวบีบรัดแน่นขนัด ดวงตาของเขาหม่นมัวด้วยอารมณ์เสน่หา เรือนกายที่เชื่อมประสานเต้นตุบๆ เหมือนมีชีวิต ตอบโต้กันและกันอย่างอ่อนหวานซ่านใจ
“อ๊า...” ญารินดาเริ่มขยับสะโพก เธอจับบ่าแกร่งของเขาไว้แน่น เท้าทั้งสองวางขนาบอยู่กับขาของชายหนุ่มบนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่คล้ายๆ นั่งยองๆ แล้วขยับโยกบนตัวเขาอย่างเร่าร้อน สองเสียงประสานลั่นบ้านปนเปกับเสียงนกเสียงไม้ในสวนผลไม้อันกว้างใหญ่
“พี่กระทิงยกสะโพกขึ้นมาสิคะ หญ้าหวานจะกดลงไป” เธอกระซิบสั่งเสียงซ่านพร่า กดสะโพกผายกึกๆ บนแก่นกายของเขาที่สอดเสียบอยู่ในตัวเธอ
กริชไทกัดฟันกรอด เขายกสะโพกขึ้นโจนจ้วงรับการกดคลึงของเธออย่างหนักหน่วงไม่ต่างกัน
หญิงสาว
