รัชนีไม่ชอบอาหารรสจัดกลิ่นเครื่องเทศฉุน เธอจึงได้กินแต่อาหารเลี่ยนๆ พวกนั้น
เธอต้องงดอาหารรสจัดกลิ่นรุนแรง ของฝากที่กันตามักส่งไปให้จึงเป็นของกินแม่ครัวเสียส่วนใหญ่ เธอได้แต่แอบกินกับสาวใช้ในครัวเพราะผู้เป็นย่าสั่งห้าม
“อยู่ที่โน่นไม่ได้กินหรือไง”
“ไม่เคยได้กินเลยค่ะ หรือนานๆ จะได้กินสักครั้งแต่น้อยมาก” เธอตอบตาวาว เลื่อนจานให้เขาตักข้าวสวยร้อนๆ ให้ก่อนจะหันไปตักใส่เจียวหมูสับใส่จานราดด้วยน้ำพริกกะปิ กลิ่นหอมของมะนาวทำให้น้ำย่อยในกระเพาะทำงานรุนแรงมากยิ่งขึ้น
“ส่วนมากหญ้าหวานต้องไปงานเลี้ยงกับคุณย่าน่ะค่ะ” ญารินดาพูดออกตัวเพราะนึกได้ว่ากันตามักส่งของฝากพวกนี้ไปให้ แต่ผู้เป็นย่าไม่ชอบอาหารกลิ่นรุนแรงและรสจัดจึงไม่ให้ขึ้นโต๊ะ เธอกลัวเขาจะน้อยใจแทนน้องสาวจึงอ้างไปแบบนั้น ทั้งๆ ที่จริงแล้วไม่ได้มีงานเลี้ยงอะไรมากมายนัก
“นึกว่าจะชอบกลิ่นเมืองกรุงมากกว่าบ้านป่า” กริชไทไม่ซักไซ้หรือติดใจส
