“พี่กระทิงขา... หญ้าหวานเมื่อยจังค่ะ” เธอประท้วงเมื่อถูกเขากระแทกซ้ำๆ สะโพกลอยอยู่นานหลายนาที กายสาวเกร็งกระตุกค้างด้วยความเสียวซ่านติดกัน
กริชไทยกขาที่พาดบ่าลงแล้วจับเธอคุกเข่า
“เปลี่ยนท่านะ” เขากระซิบบอกที่ริมหู เธอให้ความร่วมมืออย่างดี ยอมให้เขาจับแยกขากว้างยกสะโพกขึ้นลอยเด่น
“ถ่างขาอีกสิหญ้าหวาน” กริชไทกระซิบบอก เธอได้ยินเสียงหัวเราะของเขากรุ่นที่ริมหู
“หัวเราะอะไรคะ อ๊า… ไหนบอกว่าโกรธหญ้าหวานไง”
“น้อยใจที่เมียไม่ยอมแต่งงานด้วย”
“ชิ! ตอบไม่ตรงคำถาม เลยหนีเข้าป่าแล้วให้หญ้าหวานมาง้อน่ะเหรอคะ” เธอว่าให้อย่างแสนงอน
“ก็ได้ผลไม่ใช่เหรอ” เขาโต้ตอบเธอด้วยการกระแทกกายเสียหนักหน่วง
ญารินดาเชิดหน้าส่ายไปมา สะท้านด้วยความเสียว
“ถ่างขาออกสิ มัวแต่หนีบแล้วพี่จะเข้าไปยังไง”
เขายังแกล้ง ญารินดาร้องครางเธอแยกเรียวขาออกอีกในท่าคุกเข่า ถ่างออกเสียเต็มเหยียด จนกริชไทก้มลงมองเห็นแก่นกายของเขา
