ความกระสันซ่านไหลบ่าไปอาบไล้เรือนร่าง ก่อนที่อ้อมแขนแสนอบอุ่นจะกระชับร่างเปลือยเปล่าที่หลับลงในทันทีด้วยความอ่อนเพลียเอาไว้แนบอก หลับตามเธอไปด้วยความอิ่มเอมใจ
ญารินดานึกแปลกใจเมื่อเห็นคนที่ไม่เห็นมานาน อีกฝ่ายมาแปลกไปจากเดิม ไม่ได้มีสีหน้ายียวนกวนอารมณ์เหมือนเคย แถมผิวพรรณยังมีน้ำมีนวลขึ้นกว่าแต่ก่อน ถ้าจะพูดง่ายๆ คงเรียกว่าอวบขึ้นถึงจะถูก
“มีอะไร” ในเมื่ออีกฝ่ายมายืนขวาง ญารินดารับรู้ได้ในทันทีว่าต้องมีอะไรแน่นอน
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ”
สายตาและสีหน้าอ้อนวอนของม่านฟ้าทำให้ญารินดาพยักหน้าให้ เธอมาซื้อของกับสาวใช้ แต่อีกฝ่ายขนของไปที่รถจึงต้องยืนรอเพื่อจะสั่งความเอาไว้
“เดี๋ยวฉันไปรอร้านกาแฟด้านโน้นนะ เรื่องที่จะคุยเป็นความลับ ถ้าเธอพาใครไปด้วย ฉันจะไม่คุยด้วย”
“แล้วทำไมฉันต้องเชื่อเธอด้วย เรื่องอะไรล่ะที่ว่าสำคัญ” ญารินดารีบถามเมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะผละห่างเดินไปยังร้านกาแฟอีกด้านของตลาด
