เมื่อไปถึงที่โรงพยาบาล เด็กน้อยก็ถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินโดยเร่งด่วน ส่วนน้าสาก็เพิ่งจะตั้งสติได้ นางรีบโทรหาพุดพิชญาด้วยความร้อนใจและรู้สึกผิดที่พาลูกสาวของเธอมา แล้วดูแลไม่ดี จนปล่อยให้เกิดอุบัติเหตุเช่นนี้ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ความผิดของนางโดยตรง
“ต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ ฉันดูแลหลานไม่ดีทำให้คุณต้องเดือดร้อนไปด้วย” น้าสาเอ่ยกับชายหนุ่มผู้โชคร้าย ดีที่เขายังมีสติเบรคทัน ไม่อย่างนั้นเด็กหญิงพุดน้ำบุศย์คงเจ็บหนักกว่านี้เป็นอย่างแน่
“ไม่เป็นไรหรอกครับ มันเป็นอุบัติเหตุ ขอแค่แกปลอดภัยก็พอแล้ว” ธามเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิด แม้ว่าจะไม่ใช่ความผิดของเขาโดยตรง แต่ทว่าเขากลับรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน เมื่อยามที่เห็นเด็กน้อยร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
“คุณจะกลับไปก่อนก็ได้นะคะ ทางเราไม่เรียกร้องอะไรหรอกค่ะ” น้าสารีบบอกด้วยความเกรงใจ นางไม่รู้จะขอโทษเขายังไง ที่ดูแลหลานสาวไม่ดีพอ จนปล่อยให้หลานสาววิ่งลง
