หลังจากที่ทั้งสองคนขึ้นไปบนรถ ขบวนที่มีการอารักขาอย่างหนาแน่นก็เคลื่อนไปเรื่อยๆ แล้วก็น่าแปลกมากที่การเดินทางมันคือการมุ่งหน้าไปบนดอย ซึ่งมันน่าแปลกใจเป็นอย่างมาก
“นี่คุณจะพาฉันไปไหน อย่าบอกนะว่าจะพาไปฆ่าทิ้ง” พะพายเอ่ยถามออกมาอย่างเสียวสันหลัง ไม่แน่ว่าเจ้าพ่ออย่างเขาได้ตัวเธอแล้ว เธอก็หมดความหมาย การพาเธอไปกำจัดบนดอย นี่น่าจะเป็นทางออกของเขา ขึ้นชื่อว่ามาเฟีย ทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่มีอะไรที่คนอย่างพ่อเลี้ยงณดลทำไม่ได้หรอกนะ
“ดูละครมากเกินไปป่ะ” พ่อเลี้ยงณดลเอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ในสมองของเธอคิดอะไรอยู่กันแน่ ทำไมถึงได้คิดเรื่องแบบนี้ได้ นี่ถ้าเธอรู้ว่าเขารอเธอมานานแค่ไหน เธอจะไม่พูดแบบนี้เลย
“อย่ามาใส่ร้าย คนอย่างฉันไม่ได้ชอบดูอะไรพวกนี้” พะพายรีบสวนทันที ใส่ร้ายเก่ง เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่จะดูละครด้วยซ้ำ ที่ผ่านมาเธอคร่ำเคร่งเรื่องเรียน เพื่อให้พี่ชายและมารดาภูมิใจ แล้วพอจบมาน่ะเ
