“ไม่ได้ลงมา ถ้าไม่ลงจะได้สนุกเหรอ” พ่อเลี้ยงณดลเอ่ยก่อนที่เขาจะเปิดประตูรถยนต์แล้วกึ่งลากกึ่งจูงพาเธอลงจากรถ ยิ่งเขาพูดแบบนี้ เธอก็ยิ่งไม่กล้าลง หลอนไม่น้อยเลย แต่สุดท้ายเธอก็ไม่อาจทัดทานเขาได้ ทำให้ตอนนี้เธอลงมายืนอยู่ที่ลานของหมู่บ้าน ที่ทุกคนกำลังมายืนรอต้อนรับคนสำคัญอย่างพ่อเลี้ยงณดล
“นี่ตองยีผู้ใหญ่บ้านของที่นี่ ส่วนคนนี้เป็นภรรยาผมแม่เลี้ยงพะพาย” พ่อเลี้ยงณดลแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน ส่วนชาวบ้านคนอื่นๆ ได้แต่มองหญิงสาวด้วยความสนใจ พร้อมทั้งชื่นชม แม่เลี้ยงช่างสวยและเหมาะสมกับพ่อพระของคนที่นี่อย่างพ่อเลี้ยงณดลจริงๆ
“สวัสดีค่ะ” พะพายไหว้ผู้ใหญ่บ้านด้วยเพราะว่าเธอเห็นว่าเขาอาวุโสกว่า ส่วนผู้ใหญ่บ้านก็ยกมือไหว้หญิงสาวเช่นกัน ทั้งสองคนจึงยิ้มให้กัน ก่อนที่จะละมือลง
“ส่วนนี่เป็นชาวบ้านที่มารอรับของจากผม” ชายหนุ่มแนะนำหญิงสาวต่อ นั่นยิ่งทำให้เธอสงสัยเป็นอย่างมาก
“ของอะไรเหรอคะ” พะพายเอ
