พะพายมองรถที่ทะยอยขับขึ้นมา แล้วเธอก็ต้องแปลกใจเป็นอย่างมาก เมื่อของที่ถูกขนขึ้นมา มันคือข้าวเครื่องเครื่องใช้สำหรับการอุปโภคบริโภคที่บนดอยไม่สามารถหาซื้อได้ เธอไม่รู้ว่านี่มันคืออะไร หญิงสาวกำลังมองไปที่รถกระบะที่กำลังขับเคลื่อนขึ้นมาด้วยความสงสัย หลังจากนั้นเธอก็ต้องหลุดออกมาจากภวังค์ เมื่อเสียงของชาวบ้านผู้หญิง ซึ่งน่าจะเป็นภรรยาของผู้ใหญ่บ้าน เพราะว่าเธออยู่ข้างๆ ผู้ใหญ่บ้าน เธอเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้มแห่งความตื้นตันใจ
“ขอบคุณพ่อเลี้ยงมากนะคะ ถ้าไม่มีพ่อเลี้ยงเราทุกคนคงอดตายไปนานแล้ว” นางมะทาเอ่ยออกมาด้วยความตื้นตันใจ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่นี่คือความสม่ำเสมอที่พ่อเลี้ยงณดลมอบให้กับชาวเขาทุกคน และมันก็กินเวลายาวนานเหลือเกินที่เขาแอบทำเช่นนั้น ภายใต้เบื้องหลังที่หลายคนก่นด่าเขา และเขาก็ไม่เคยแก้ต่างให้กับตนเอง ใครจะไปรู้ว่าเขาทำเพื่อคนหมู่บ้านนี้ หมู่บ้านที่เขารู้จักโดยบังเอิญ ตั้งแต่วันนั้น
