“หนานหนาน...พี่ขอโทษแต่ว่าเรื่องถึงขนาดนี้แล้วนะ...ผู้ใหญ่รับรู้แล้ว”
“เจ้าเล่ห์” เธอว่าเขา...หากไม่รู้ว่าที่จริงเขาก็รักเธอล่ะก็เธอจะไม่ยอมแต่งเด็ดขาด คอยดูเถอะหลังแต่งเธอจะจัดการเขาให้เข็ด
“พี่จงใจใช่ไหมคะ ไหนบอกว่าเมื่อคืนรอฉันหลับแล้วจะออกไปไงคะ”
เธอต่อว่าเขาที่กำลังนั่งอยู่ในสวนด้านหลังบ้านซึ่งตรงนี้เป็นที่ที่เธอชอบมานั่งทำงาน นอกจากบรรยากาศจะดีแล้วก็ยังเห็นลำธารอีกด้วย ทำให้เธอคิดแบบชุดออก แล้วตอนนี้โรงเรียนสอนออกแบบเธอก็รุดหน้าไปไกล น่าจะเสร็จภายในอีกสามเดือนข้างหน้า พอ ๆ กับร้านที่เธอจะเปิดก็เสร็จพอดี
แต่ตอนนี้เธอใช้มันสั่งสอนคนที่รวบหัวรวบหางเธอโดยที่เธอไม่รู้เรื่อง
“ก็พอนอนกอดน้องแล้วพี่ก็ไม่อยากปล่อย อยากตื่นมาเจอน้อง อยากหลับไปพร้อมกันก็เลยคิดว่าจะตื่นตอนเช้าก่อนคนอื่นจะออกไป แต่ว่าน้องซุกข้ามาหาพี่ก่อน...”
คำว่าซุกเข้ามาหาหมายความว่าอะไร...นี่ไม่ใช่ว่าเธอทำอะไรแปลก
