เกิดเป็นนางร้ายยุค 80 ฉันจะร้ายฉ่ำ

บทที่ 9 ความตายชอบวิ่งหา

ซูจิ้งหนานอุตส่าห์หนีรอดออกมาถึงชานเมืองชนบทที่ห่างไกลจากคนเหล่านั้น แต่เหตุไฉนก็ยังไม่รอดพ้นอยู่ดีนะ เหมือนยิ่งเธอหนี ก็มีมือที่คอยผลักให้เธอเข้าใกล้ความตายอยู่เรื่อย

แต่เอาเถอะ แม้ว่าจะอ้างสารพัดอ้างก็แล้ว ซูจิ้ง หนานก็ไม่อาจขัดใจญาติผู้ใหญ่หนึ่งเดียวที่ยืนข้างเธอในเวลานี้ นอกจากคุณยายแล้วเธอก็มองไม่เห็นใครที่จะปกป้องเธอได้อีก

ก็แค่ไม่เข้าใกล้ตระกูลหลี่ คนที่ทำให้เธอตาย กับไม่เข้าใกล้ตระกูลซ่งคนที่นางเอกของเรื่องหมายปอง แค่นี้ก็น่าจะไม่มีปัญหาหรือเปล่า?

ซูจิ้งหนานที่ทั้งวันต้องเตรียมตัวด้วยการเลือกชุด และรู้สึกว่าชุดที่มีนั้นมันเชยไปเล็กน้อย แต่ที่บ้านตระกูลหลิวนอกจากจะมีโรงงานที่ตั้งอยู่ไม่ไกลแล้วก็ยังมีโรงงานเย็บเสื้อผ้าอีกด้วย

“คุณยายคะ...หนูขอตัดชุดไปงานนี้เองได้ไหมคะ”

“หลานตัดชุดได้หรือ”

“คุณแม่สอนเอาไว้นิดหน่อย แต่คงต้องให้คนของคุณยายช่วยกันถึงจะเสร็จทันค่ะ” ซูจิ้งหนานคิดเอาไว้แล้วว่าตัวเองต้องใส่ชุดแบบไหน แต่เธอต้องใส่อะไรที่มันดูแตกต่างสักเล็กน้อย เพื่อให้ดูเป็นลูกหลานตระกูลหลิวเสียหน่อย

ร่างเดิมนี่แย่จริง ๆ มีของดีกับตัวดันชอบไปซื้อเสื้อผ้าให้เปลืองเงิน

“ได้สิ...ยายมีผ้าทอลายที่ไม่มีใครเหมือนด้วยล่ะ หลานเอาไปใช้เลย”

สวี่เซียนหรูหยิบผ้าทอด้วยไหมชั้นดีและปักลวดลายดอกไม้สวยงามให้กับหลานสาว จากนั้นซูจิ้งหนานก็อดตะลึงไม่ได้เมื่อเห็นผ้าผืนนี้ มันมีสีเขียวครามคล้ายใบไผ่ที่ยังไม่แก่หรืออ่อนเกินไป ทั้งยังไล่เฉดสีขึ้นมาอย่างสวยงามอีกด้วย นับว่าโรงย้อมตระกูลหลิวก้าวหน้านักทั้งย้อมสีไล่เฉียดขึ้นมาได้ดีไม่พอยังทอมันได้ละเอียดอีกด้วย

“และเธอจะไม่ทำให้คุณยายผิดหวัง”

ซูจิ้งหนานเอากระดาษมาขึ้นแบบหลังจากให้ช่างประจำตระกูลวัดสัดส่วนเสร็จเรียบร้อยแล้ว

และทุกคนก็ต้องตกตะลึงในแบบที่คุณหนูวาดให้ เพราะมันไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน เท่านั้นไม่พอมันยังสวยงามอีกต่างหาก แต่ทว่าตรงคอจีบก็จริง แต่ส่วนอกที่แหวกนี่สิ ทำเอาเหล่าช่างตัดเสื้อทั้งหลายกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

“คุณหนูจะใส่จริง ๆ หรือคะ”

“ค่ะ...ใส่ออกงานพรุ่งนี้ตอนค่ำค่ะ” ซูจิ้งหนานบอกอย่างมุ่งมั่น แต่ทว่าช่างทุกคนได้รับการกำชับมาแล้วว่า วันนี้ให้หยุดงานทั้งหมดมาช่วยหลานสาวของเจ้าของโรงทอตัดชุดทุกคนจึงเร่งงานกันทันที จนกระทั่งตะวันตกดินส่วนที่เย็บต่าง ๆ ก็ประกอบเข้าชุดกันเสร็จสรรพเรียบร้อย

“ว้าว...สวยมาก ๆ เลยค่ะ” คุณป้าช่างอันดับหนึ่งของโรงทอตระกูลหลิวชมเปาะ เมื่อชุดขึ้นกับหุ่นแล้วเรียบร้อย และตอนนี้ซูจิ้งหนานคงต้องลองก่อน

“เดี๋ยวหนูลองก่อนนะคะ”

ไม่ใช่ทุกคนที่ตั้งตารอ แต่คุณยายก็ด้วยที่มานั่งดูเธอทั้งวันทั้งที่ปกติป้าหลินบอกว่าจะกลับไปพักตอนบ่ายแท้ ๆ

แต่เมื่อเธอออกมาพร้อมกับชุดใหม่ที่สวยสะกดตาทำให้ทุกคนตาค้างตาม ๆ กัน นั่นทำให้แก้มของซูจิ้งหนานขึ้นสีแดงระเรื่อกับสายตาของทุกคน

“อะไรกันคะ...ทำไมเงียบล่ะ” ซูจิ้งหนานเอ่ยถามแม้ต้องเดินไปรอบ ๆ ทุกสายตาของช่างที่เบิกตากว้าง ยกมือปิดปากกับสิ่งที่เธอสวมใส่ แต่นั่นก็ทำให้เธอเขินจนประหม่าเสียแล้วสิ

บางทีป้า ๆ อาจจะไม่ค่อยพบเจอผู้หญิงที่สวย ๆ ก็เป็นไปได้ เพราะในเมืองเซี่ยงไฮเต็มไปด้วยเหล่าคุณหนูที่สวยงามน่ามองทั้งนั้น และเธอก็คือหนึ่งในนั้น

“คุณหนูของเราสวยมากค่ะ”

“อะไรกันคะมาชมซึ่งหน้าแบบนี้หนูก็เขินแย่” ซูจิ้ง หนานบิดตัวไปมาราวกับกำลังยืนอยู่ท่ามกลางคนที่ยกย่องสรรเสริญงานของเธอที่ออกมาดี แต่นั่นก็ไม่เท่าสีหน้าภูมิใจของคุณยาย

“หลานเก่งมาก” สวี่เซียนหรูพูดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจที่สุด เธอคิดว่าชีวิตต้องอาภัพไร้คนสืบทอดโรงทอเสียแล้ว ตอนนี้เห็นแล้วว่าเธออธิษฐานต่อบรรพบุรุษทุกวันเป็นจริงแล้ว

ทายาทตระกูลหลิว ต่อให้เป็นสตรีก็ยอมเถอะ หากใครจะแต่งงานกับหลานฉันต้องย้ายมาใช้แซ่หลิวถึงเธอจะยอม หลานสาวของเธอสวยขนาดนี้ ไม่ยอมให้ไปถูกกดขี่ในบ้านแม่สามีที่แสนเข้มงวดเด็ดขาด

คืนนั้นซูจิ้งหนานเอาครีมมาพอกทั้งตัว เพื่อให้ตัวเองดูดี กับเอาเครื่องสำอางที่เธอชอบในห้วงมิติออกมาด้วย และดูเหมือนจะมีสิ่งของที่เธออยากได้เต็มไปหมด รวมทั้งชุดตัวอย่าง ผ้าและด้ายสารพัดในห้องทำงานของเธอที่มีมากมายก็รวมอยู่ที่นี่ด้วย และจักรเย็บผ้าไฟฟ้าที่สามารถใช้งานได้จริง

ทุกอย่างดูจะเอื้อให้เธอมาสืบทอดตระกูลหลิวทั้งหมด และคิดว่านั่นคือสิ่งที่เธอเกิดใหม่มาสานต่อตระกูลนี้ที่จะจบสิ้นเมื่อนางร้ายอย่างเธอตายไป

ไม่ได้สิ...เนื้อเรื่องเปลี่ยนไปแล้ว มือของเธอจะเป็นคนเปลี่ยนมันด้วยตัวเอง เธอรอดตระกูลหลิวก็รอด

แต่ตระกูลซูไม่แน่ว่าจะรอดต่อไปได้หรอกนะ

เมื่อตื่นขึ้นมาตอนเช้า ซูจิ้งหนานอาบน้ำแต่งตัวโดยมีป้าหลินมาช่วยทำผมให้ เห็นว่ารถคุณปู่อวิ๋นจะมารับตอนสาย เธอไม่อยากให้รอนานและวันนี้คุณยายจะไปพักที่บ้านในเมืองเซี่ยงไฮ ดังนั้นเธอยิ่งต้องรีบจัดการตัวเองหลังทานอาหารเช้าเสร็จ

ผ่านไปไม่เท่าไหร่ซูจิ้งหนานก็แต่งตัวเสร็จ และเธอเลือกจะแต่งหน้าให้เข้ากับงานกลางคืน แต่ยังดูเป็นธรรมชาติไม่ฉูดฉาดเหมือนเก่าอีกต่อไปแล้ว และยิ่งเผยผิวกระจ่างใสที่ใช้ครีมห้วงมิติ ช่วยให้เธอสวยขึ้นทันตา มันยิ่งทำให้เธองดงามขึ้นไปอีก

“สวยมากค่ะคุณหนู...เหล่าคุณชายตระกูลใหญ่ต้องแย่งกันเข้าหาแน่ ๆ ค่ะ” ป้าหลินล้อคุณหนูจิ้งหนานของเธอ ทำให้คิดถึงคุณหนูหลิวอี้จริง ๆ รายนั้นไร้เดียงสามาก ๆ จนกลัวว่าคุณหนูจิ้งหนานจะเป็นอย่างนั้น

“แต่อย่าเชื่อใจผู้ชายนะคะ...ผู้ชายมักจะหลอกลวง”

ซูจิ้งหนานขำพรืดออกมากับคำที่ป้าหลินบอกเธอ คงเพราะไม่ให้เธอหลงคารมชายหนุ่มเหล่านั้นสินะ

“ผิดแล้วล่ะค่ะป้าหลิน หนูน่ะเป็นที่รังเกียจของเหล่าหนุ่ม ๆ พวกนั้นเชียวล่ะค่ะ เพราะหนูเป็นนางร้ายในสายตาพวกเขาค่ะ แต่วันนี้พวกเขาต่างหากต้องระวังจะหลงเสน่ห์ของหนู” เธอหยอกเย้ากับป้าหลินและมันเจือด้วยความจริง

ไม่มีใครเห็นว่าเธอดีสักคนเดียว มีแต่ว่าร้ายและรังเกียจเธอด้วยกันทั้งนั้น ครั้งนี้แหละเธอจะทำให้พวกเขามองเธอใหม่อีกครั้ง

“ฮึ! ผู้ชายพวกนั้นมีตาหามีแววไม่ค่ะ...คุณหนูอย่าไปสนใจเลยค่ะ”

เธอไม่ได้ต่อบทสนทนาของป้าหลินอีก เมื่อมีสาวใช้คนอื่นขึ้นมาตามบอกว่าตอนนี้รถพร้อมแล้ว

เธอเดินลงมาด้านล่างพร้อมกับป้าหลินที่จูงมือเธอลงมา แต่เมื่อลงมาถึงกลับเห็นมีชายหนุ่มมากมายที่ยืนอยู่ในห้องรับแขกพร้อมกับเสียงคุณปู่อวิ๋น แต่เมื่อเธอเข้ามาในห้องสิ่งแรกที่เห็นกลับเป็นตัวแทนแห่งความตายกำลังยืนใบหน้าคร่ำเครียดอยู่ด้านข้างของคุณปู๋อวิ๋น

‘หลี่เหวินอวี้’ เขามาทำไม?

เธอจ้องเขาพลางหาคำตอบ

แต่เมื่อคุณปู่ที่เห็นว่าเธอลงมาแล้วจึงเรียกเสียงดัง นั่นทำให้คนทั้งหมดนั้นหันมาและภาพที่ปรากฏตรงหน้ายิ่งทำให้เธอปวดขมับขึ้นอีกสามเท่า

“หลานรัก...มาหาปู่เร็วเข้า”