ของขวัญถึงกับนิ่งงัน เธอพึ่งนึกได้ทั้งลืมไปว่าคลีฟมีหน้าที่ต้องคอยรับส่งเธอตามคำสั่งที่ได้รับ แต่ตอนนี้เธอไม่ได้ต้องการแบบนั้นอีกแล้ว ยิ่งเห็นหน้าเขาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเธอก็ยิ่งโกรธมากเป็นทวีคูณ
“คงไม่ต้องหรอกค่ะ...ฉันกลับเองได้”
“แต่นี่เป็นหน้าที่ของผม”
“บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องซีคะ!”
ของขวัญตวาดแหวและนั่นทำให้ชายหนุ่มมีสีหน้าตกใจ เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่นางแบบสาวที่เขาตั้งใจจะพาเธอไปส่งมีท่าทีเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
“คุณไม่ต้องไปส่งฉันหรอกนะคะ ฉันกลับได้”
“แคนดี้...มีอะไรหรือเปล่า คุณเป็นอะไรไป?”
ก็โกรธคุณนะสิ คลีฟ! ของขวัญร่ำร้องในใจแต่ก็ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้เพราะรู้สึกตีบตันจนแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้อีกหรือว่าตัวเองทำอะไรลงไป
“ได้โปรดให้ฉันกลับเองเถอะนะคะ..ขอร้อง”
เสียงของเธอเริ่มสั่น พยายามบังคับให้มันปกติแต่ดูเหมือานร่างกายของเธอกำลังจะพ่ายแ
