คลีฟถามออกไป เขาเหมือนหนุ่มน้อยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคนรัก เขาดูอ่อนหวานและช่างไม่รับรู้ความรู้สึกร้อนรุ่มของหญิงสาว มันทำให้ของขวัญต้องผ่อนตัวเองลง เธอเริ่มรู้สึกผิดที่ทำเหมือนไม่อยากแยแสเขา
“ฉะ...ฉัน...ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ...แต่คุณคงกำลังจะกลับแล้วใช่ไหมคะ?” เสียงเธออ่อนลง มือของเธอยังถูกกอบกุมไว้ด้วยมือหนาใหญ่ของเขาที่ไม่ยอมปล่อยวาง
“ผมตั้งใจมาหาคุณ...แค่อยากรู้เท่านั้นว่าคุณไม่สบายอย่างที่แจ้งไปทางเอเจนซี่หรือเปล่า”
“ฉันสบายดีแล้วล่ะค่ะ...ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวนะคะ”
“จะไม่ให้ผมดื่มกาแฟสักแก้วเลยหรือ?”
คำถามของบอดี้การ์ดหนุ่มทำให้ของขวัญที่กำลังจะผละออกไปหยุดชะงัก คลีฟเลิกคิ้วก่อนพูดต่อว่า
“ที่ห้องของคุณ”
ของขวัญทำสีหน้าลังเลชั่วครู่ เธอไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหน แต่คิดอีกทีก็ดีเหมือนกัน เธอก็อยากรู้ว่าคลีฟคิดอย่างไรและจะทำอะไรต่อไปถ้าหากเขารู้ว่าเธอ รู้เรื่องบางอย่าง ของเขา
