“ถ้ายังไงผมฝากโรสไว้กับพี่นิจด้วยนะครับ เดี๋ยวผมต้องรีบลงไปดูคนงานในไร่ ปล่อยให้คนคุมงานดูแลกลัวว่าจะไม่เรียบร้อยครับ”
พูดจบเขาก็เดินออกไป ในเวลานั้นคนึงนิจก็หันมายังหญิงสาวตรงหน้าขณะที่รสสุคนธ์มองตามหลังโฬมจนชายหนุ่มลับตา
“เข้ามาในห้องสิ แล้วมีกระเป๋าเสื้อผ้าแค่นี้เองเหรอ?”
“ค่ะพี่นิด โรสไม่ได้พาข้าวของมามากเพราะมันจะเกะกะ เดินทางไม่สะดวก” หล่อนตอบก่อนเดินตามคะนึงนิจเข้าไปในห้อง ด้านในเป็นห้องที่มีเตียงนอนขนาดสองคน มีตู้ไม้โบราณและข้าวของได้รับการจัดไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย หญิงสาววางกระเป๋าลงบนเก้าอี้และนั่งลง คะนึงนิจหย่อนกายนั่งบนเตียง
“อยู่กับพี่ต้องรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อยหน่อยนะ เพราะพี่เป็นคนเจ้าระเบียบ เรื่องนี้คุณโฬมจะรู้ดี”
“ค่ะ พี่นิด”
“และอีกอย่างน่ะ พี่จะเป็นคนที่รู้นิสัยของคุณโฬมดีกว่าใคร ๆ ในไร่นี้เพราะพี่อยู่กับคุณโฬมมาหลายปี เขาเป็นคนค่อนข้างจริงจังกับการทำ
