อองตองพยายามสกัดกั้นไม่ให้ผู้หญิงคนอื่นเข้าใกล้ แต่สุดท้ายก็ต้องมาเสียท่าให้ผู้หญิงชาวป่าคนสวยคนนั้น นึกแล้วหนานเมืองก็สมน้ำหน้าอองตองอยู่ลึก ๆ
“พี่หนานเมืองพูดเหมือนเห็นดีเห็นงามไปกับพ่อเลี้ยงด้วย ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ ดูซิ แม่หญิงนั่นน่ะมาจากในป่า ท่าทางจะไม่รู้หรอกว่าประเพณีความเป็นอยู่ของคนเมืองเขาอยู่กันอย่างไร”
“คุณนกยูงคงมีอะไรดีให้พ่อเลี้ยงหลงรักนั่นล่ะ ฉันอยู่ที่นี่มาตั้งนานก็ไม่เคยเห็นพ่อเลี้ยงชอบหรืออยากตกลงปลงใจกับใครสักทีเลยนะอองตอง ขนาดพ่อกับแม่ของพ่อเลี้ยงหาผู้หญิงมาให้พ่อเลี้ยงยังไม่เอาเล้ย แต่นี่คงจะพอใจคุณนกยูงมากจริง ๆ นั่นแหละถึงได้พามายกย่องเชิดชูเป็นเมีย”
หนานเมืองกล่าวยิ้ม ๆ บางครั้งเขาก็อยากให้คนที่พูดด้วยคิดอะไรได้เสียที “อ้อ...แล้วอย่าลืมทำตามคำสั่งของพ่อเลี้ยงล่ะอองตอง พวกเราต้อง จัดแจงเตรียมงานต้อนรับแม่เลี้ยงให้ท่านด้วย”
อองตองเหยียดยิ้มร้าย
