“ฉันรักนกยูงนะอองตอง!” ชายหนุ่มตวาดออกมาอย่างเหลืออดและรวบรวมความกล้าที่จะแสดงให้เห็นว่าเขาเด็ดขาดด้วยการดึงแขนเรียวทั้งสองข้างของหญิงสาวที่กอดรัดตัวเองออกก่อนจะหันหลังให้อย่างไร้เยื่อใย
“ออกไปจากห้องของฉันเดี๋ยวนี้นะอองตอง! ฉันรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่และเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาตัดสินความคิดของฉัน ออกไป!”
คามินคำรามลั่นโดยไม่ยอมหันกลับมามองหญิงสาว อองตองเหยียดยิ้มร้ายกาจก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยเสียงปนสะอื้น
“ได้...ถ้าพ่อเลี้ยงไม่อยากคุยกับออกตอง ถ้าอย่างนั้น...อองตองก็อยากบอกอะไรกับพ่อเลี้ยงอย่างหนึ่ง ช่วยหันกลับมาฟังอองตองหน่อยจะได้ไหมคะ”
น้ำเสียงเว้าวอนนั้นทำให้หัวใจของคามินอ่อนยวบลงเล็กน้อย อองตองรู้ดีว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มเป็นคนเด็ดขาดและใจแข็งมาก แต่วันนี้เธอต้องทำอะไรสักอย่าง ไม่เช่นนั้นเธอต้องสูญเสียเขาไปตลอดกาล
“มีอะไรว่า.....”
สียงของชายหนุ่มขาดหายไปในลำคอเมื่อหันกลับมาและพบว่าอองตอง ยังยื
