“ห๊า!” หนานเมืองทำหน้าตกใจ “จริงหรือครับพ่อเลี้ยง ดึกดื่นป่านนี้แล้วคุณนกยูงจะกลับไปได้ยัง แล้วป่าที่นี่ก็ทั้งลึกทั้งอันตราย ผมว่าเรื่องใหญ่แล้วน่ะครับนี่”
“เรื่องใหญ่สำหรับเรา แต่สำหรับนกยูงมันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากสำหรับเธอ...กับการกลับไปที่บ้านในป่าที่ฉันหลงกับพวกพรานอ้ายยาเมื่อวันก่อน”
คามินกล่าวคล้ายคนอยู่ในอาการทั้งตกใจและสับสนในเวลาเดียวกัน เขารู้ดีว่าการท่องไปในป่าลึกสำหรับสาวชาวป่าแสนสวยที่เขารักจนถอนใจไม่ขึ้นนั้น มันเป็นเรื่องง่ายยิ่งกว่าง่ายสำหรับเธอ หนานเมืองหันรีหันขวางแล้วเขาก็เห็นร่างของอองตองยืนแอบมองอยู่ที่หลังต้นไม้ใหญ่ข้างเรือนไทยของพ่อเลี้ยงคามิน เยขาเริ่มลำดับเหตุการณืและพอจะคาดเดาอะไรออก แต่หนานเมืองไม่ปริปากถาม เรื่องเข้าใจผิดที่คามินบอกเขา
“เอาอย่างนี้ก็แล้วกันครับ ถ้าคุณนกยูงเธอกลับบ้านของเธอจริง ๆ พรุ่งนี้พวกเราค่อยตามเธอเข้าไปในป่าดีไหมครับ ค่ำมืดอย่างนี้อันตรา
