“นกยูง...ฟังผมก่อน”
“ไม่ค่ะ! นกยูงจะกลับบ้าน!”
“ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น คุณต้องฟังสิ่งที่ผมจะอธิบายเดี๋ยวนี้!”
น้ำเสียงหนัก ๆ ของคามินกำราบพยศของนกยูงได้แทบจะในทันที หญิงสาวที่หลังชิดติดกับอกของเขาและถูกตรึงไว้ด้วยแขนแกร่งทั้งสองนั่งตัวสั่น ปากระริก เนื้อตัวชุ่มโชกเปียกปอนและชายหนุ่มก็เช่นกัน เขาเปียกโชกไปหมดแต่ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญกว่าสิ่งที่เขาจะพูดให้เมียเขาฟังอีกแล้ว คามินแนบริมฝีปากกับใบหูของหญิงสาว ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาเป่ารดอยู่ที่จุดไวต่อชีพจรของเธอ
“ผมรู้ว่าเรื่องอองตองทำร้ายความรู้สึกของคุณ ใช่...นกยูง ผมไม่ปฏิเสธหรอกว่าอองตองรู้สึกยังไงกับผม เธอชอบผมและพยายามมาเสนอตัวให้แต่ผมพยายามปฏิเสธ จะให้ผมรักและคิดสนุกกับผู้หญิงคนไหนได้อีกในเมื่อผมกำลังจะแต่งงานกับคุณ”
“แต่ว่า...”
“ที่คุณเห็นมันไม่ใช่” คามินเสียงเบาลง น้ำตาของนกยูงทำให้เขาหัวใจอ่อนยวบ
“ถ้าผมคิดจะให้อองตองเป็นเมียผมค
