“ครับ...ผม ให้เกียรติคนที่ผมรักเสมอ อย่างดีที่สุดครับ”
เขารู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ ราวกับว่าเขากำลังให้คำมั่นสัญญากับคนรักอยู่เช่นนั้น และนั่นเอง..ที่ทำเอาหญิงสาวแอบอึ้ง ทึ่งไปนิดหนึ่ง พร้อมๆ กันก็แอบขนลุกซู่ขึ้นมาไม่ได้ด้วยซ้ำ พูดราวกับเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องตบตานายชานนท์เชียวนะ...แล้วดูสิ นอกจากคำพูดหนักแน่นมั่นคงแล้ว ชายหนุ่มยังจับมือหญิงสาวเอาไว้ บีบเบา ๆ ราวกระซิบสัญญากระนั้น
เฮ้ย ! ขอร้องล่ะอีตากรกฎ...ไม่ต้องเอาจริงเอาจัง เนียนๆ ขนาดนี้ก็ได้ป่ะ
ถึงแม้ว่าปฏิบัติการครั้งนั้น จะมาจากคำสั่ง และคำร้องขอของเธอก็เถอะ แต่เยอะมากมายเกินไปขนาดนี้ มันก็ทำเอาหัวใจของหญิงสาววูบไหวไปได้เหมือนกันนะ
เฮ้อ...ไม่ไหวแล้วมั้งตุลยา นี่เธอคิดถูกหรือคิดผิดนะ ที่เลือกทางเดินทางนี้ให้กับตัวเอง !
“ขอบคุณนะก้อง...แต่เอ้อ ปล่อยมือฉันก่อนดีกว่ามั้ย ฉันหิวน้ำน่ะ”
“โอ.เค.งั้น เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้นะครับที่รัก”
