ตัดบทเสร็จสรรพ เขาก็รีบก้าวเดินนำชายหนุ่มอีกคนไปถึงหน้าประตูห้อง และเปิดกว้างออก จนเมื่ออีกฝ่ายก้าวออกไปแล้วนั่นล่ะ เขาถึงกดล็อกรวดเร็ว พร้อมพ่นลมหายใจออกมาจากปากอย่างโล่งอกโล่งใจ
แต่เพียงหันหลังกลับมาพบสายตาคมกริบของหญิงสาวที่เพิ่งก้าวออกมาจากห้องน้ำเท่านั้น ชายหนุ่มก็เกือบสะดุ้ง
“คุณ...นิ่ง ๆ มาแบบนี้ ผมตกใจหมด ให้สุ้มให้เสียงหน่อยก็ดีนะ”
“ก็ถ้าฉันให้สุ้มให้เสียง จะรู้มั้ยว่าคุณคิดมิดีมิร้ายอะไรในใจบ้าง”
“คิดมิดีมิร้ายอะไรของคุณ คุณพูดอะไรเนี่ย”
“ก็คุณล็อกประตูเสียแน่นหนาขนาดนั้น จะให้ฉันคิดดีได้ยังไง”
“อ้าว คุณ แล้วคุณไม่กลัวบ้างเหรอ ว่านายชานนท์จะย้อนกลับมาเพราะสงสัยน่ะ แน่ใจเหรอคุณ ว่าเขาเชื่อสายตาตัวเองทุกอย่าง บางทีเขาอาจแอบสงสัยแผนการของคุณอยู่ก็ได้นะ”
ชายหนุ่มทักท้วง เหตุผลร้อยแปดพันประการนั่น ทำให้หญิงสาวคล้อยตาม นั่นมันก็จริงของเขา แต่ก็แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้นนี่นา
“ถึงงั้น
