เรื่องที่ 2 สวาทรักเมียข้ามคืน บทที่ 4
1012 คำ
เสียงหวานนั้นยิ่งปลุกความรัญจวนในส่วนลึกของชายหนุ่ม แต่เขากลับไม่ทำตามที่เธอบอกอย่างว่าง่าย ชายหนุ่มหยัดกายขึ้นนั่ง ในกายของเขาร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ความเจ็บปวดลดทอนลงกว่าครึ่ง หรืออาจเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่สาวชาวป่าให้เขากินเมื่อครู่
“พ่อเลี้ยงหายเจ็บแล้วหรือคะ?”
หญิงสาวถามเมื่อเห็นเขานังหลังตรงและใบหน้าซีดมีเลือดฝาดมากขึ้น
“ถ้าผมนั่งนกยูงจะได้เช็ดตัวให้ผมสะดวกมากกว่าท่านอนยังไง”
“ก็ได้ค่ะ พ่อเลี้ยงอย่าเพิ่งขยับตัวมากก็แล้วกันค่ะ”
หญิงสาวยิ้มเอียงอาย เป็นกิริยาท่าทางที่ทำให้ชายหนุ่มเกิดความรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาเฉย ๆ พ่อเลี้ยงคามินปล่อยให้ร่างเล็กซับผ้าชุบน้ำไปบนร่างกายของเขา ลูบมันเบา ๆ ไปตามแขนแกร่ง ร่องกล้ามเนื้อบนหน้าอกที่รกเรื้อด้วยไรขน ลอนหน้าท้องและต่ำลงไปกว่านั้น
“นกยูง” เขาเรียกเธอและหญิงสาวหยุดชั่วครู่
“อะไรคะ พ่อเลี้ยงคามิน”
บทที่ 4
“ขอบคุณมากที่ช่วยผม ถ้าไม่ได้คุณป่านนี้ผมคงถูกพวกไอ้ลายคาบไปกินเสียแล้ว”
“นกยูงเต็มใจค่ะ นกยูงอยู่ที่นี่ รู้จักป่าแถบนี้ดี”
“คุณอยู่คนเดียวหรือ?”
“นกยูงอยู่กับลุง อยู่กับญาติ ๆ ค่ะ พวกเราเป็นชนกลุ่มเล็ก ๆ ในป่า อาจจะมีคนพลัดหลงเข้ามาบ้าง แล้วเราก็ช่วยพวกเขาให้กลับบ้าน”
“คุณเคยช่วยใครแบบนี้ไหม?”
“คะ?” เธอเลิกคิ้วสูงและต้องประหลาดใจที่คามินจับข้อมือเธอไว้หลวม ๆ
“ช่วยแบบนี้ ช่วยรักษาคนเจ็บแบบนี้”
“บอกแล้วไงคะว่านกยูงไม่เคยช่วยใครแบบนี้ คุณเป็นคนแรกนะคะ พ่อเลี้ยงคามิน”
สองสายตาสบประสานกันชั่วครู่ก่อนที่หญิงสาวจะพยายามดึงสติกลับคืนมา เธอทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปแต่มือที่กำผ้าชื่นน้ำสั่นเล็กน้อย มันเลื่อนลงต่ำจนไปหยุดที่ขอบกางเกงของเขา คามินถอนหายใจเบา ๆ เขากำลังพยายามบังคับไม่ให้ตัวเองตื่นเต้นมากจนเกินไป แต่ดูเหมือนมันไม่สำเร็จ ร่างกายของเขากำลังเครียดตึงไปทุกสัดส่วนโดยเฉพาะแก่นกายที่แข็งขึงขึ้นมาและดันเนื้อผ้าตรงเป้ากางเกงจนเห็นได้ชัด
“นกยูง” ชายหนุ่มขานชื่อหญิงสาวขณะจับข้อมือของเธอไว้ มีอะไรบางอย่างกระตุ้นเร้าเขาจากภายใน นกยูงหยุดชะงักและหันหน้ามาสบนัยน์ตาเข้มของเขาตรง ๆ รู้สึกถึงแรงสั่นไหวของหัวใจที่เต้นรัวเร็ว
“คะ?”
เสียงเบาหวิวลอดผ่านริมฝีปากอิ่มสวย ดวงหน้างามสวยหวานยามต้องแสงไฟอาบไล้ ยามจ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของพ่อเลี้ยงหนุ่มราวกับทุกอย่างรอบตัวหยุดเคลื่อนไหว หญิงสาวแทบไม่รู้สึกตัวแม้แต่การที่คามินก้มหน้าลงต่ำจนริมฝีปากหยักหนาของเขาอยู่ชิดใกล้ริมฝีปากของเธออยู่รอมร่อ
“พ่อเลี้ยง...”
เสียงนั้นหายไปในลำคอเมื่อกลีบปากของเธอถูกบดคลึงด้วยปากหยักหนาก่อนที่ปลายลิ้นของเขาจะแทรกเข้าไปในปากของเธออย่างเชื่องช้า คามินเองก็แทบไม่รู้สึกตัวเลยว่าเขากำลังล่วงล้ำหญิงสาวโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต
แต่นกยูงกลับไม่โต้ตอบหรือขัดขืน เธอปล่อยให้ลิ้นสากหนาของเขาล้วงลึกเข้าไปในโพรงปาก ยอมให้เขาตวัดปลายลิ้นดูดชิมความหอมหวานของสาวชาวป่าที่ไม่เคยรู้ว่ารสชาติของการถูกจูบเป็นเช่นไร
“อืม...” นกยูงหลับตาพริ้ม มือของเธอที่กุมผ้าเช็ดตัวให้เขาอ่อนระทวยลง แม้แต่ร่างกายของเธอก็เหมือนกำลังจะหลอมละลาย จูบแรกจากผู้ชายแปลกหน้าทำให้เธออ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ มันอ่อนหวานและร้อนรนในเวลาเดียวกัน เธอไม่เคยปล่อยให้ใครทำอะไรแบบนี้กับเธอเลย
“อืม...พ่อเลี้ยงคะ”
ความฉ่ำหวานแทรกอยู่ในทุกอณูของปลายลิ้นที่เกี่ยวกระหวัด ถึงจะเป็นครั้งแรกแต่เธอก็เรียนรู้ที่จะสนองตอบเขาได้อย่างรวดเร็ว คามินทำให้เธอแทบขาดใจด้วยการรุกไล่ทั้งจากปากและมือซุกซนที่แตะไต่ขึ้นมากอบกุมทรวงงามที่ไหวกระเพื่อมอยู่ใต้เสื้อของหญิงสาว
“นกยูง...อืม...อา”
คามินครางออกมาด้วยความรัญจวน เขาประคองใบหน้าหวานของเธอด้วยอุ้งมือก่อนตจะรั้งร่างอรชรเข้าไปไว้ในอ้อมแขนและก่อนที่ทุกอย่างจะเกินเลยขอบเขตนกยูงกลับเป็นฝ่ายยันฝ่ามือบนหน้าอกของเขาไว้
“พ่อเลี้ยงคะ....นกยูงจะเช็ดตัวให้พ่อเลี้ยงนะคะ”
หญิงสาวพยายามทำทุกอย่างตามปกติ ทำตามหน้าที่ผู้ช่วยเหลือทั้งที่ก็ร้อนรุ่มใจอย่างหนัก เธอปล่อยตัวเองไปตามอารมณ์เคลิบเคลิ้มและช่างน่าหวั่นหวามนักยามชิดใกล้ชายแปลกหน้าอย่างคามิน
ร่างเล็กเช็ดตัวให้เขาต่อไปด้วยมืออันสั่นเทาโดยไม่ยอมสบนัยน์ตาหวานฉ่ำของชายหนุ่มที่จ้องมองตลอดเวลา คามินก็ร้อนรุ่มไม้แพ้กัน ร่างกายเขาเหมือนมีความร้อนที่กำลังเผาผลาญ เขากำลังควบคุมความต้องการของตัวเองไม่ได้ ยิ่งชิดใกล้ก็ยิ่งอยากกอดจูบแม่สาวชาวป่าแสนสวยอีกครั้ง
แล้วนกยูงก็ค่อย ๆ ปลดกระดุมกางเกงของเขาออก หญิงสาวซุกมือที่กุมผ้าหมาดชื้นเข้าไปในขอบกางเกงซาฟารี มันทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย
“นกยูง...อา...ผมคิดว่า”
“ให้นกยูงเช็ดตัวให้คุณนะคะ พ่อเลี้ยงคามิน”
เธอยืนยันที่จะลงมือทำต่อแม้จะรู้ว่าร่างกายของเขากำลังเครียดเกร็ง หญิงสาวปรายยิ้มกับเขา นี่ถ้าไม่ได้สัมผัสเนื้อหนังนุ่มนิ่มของเธอคามินก็คงคิดว่านกยูง สาวชาวป่าเป็นนางไม้จำแลงกายมายั่วยวนเขาเป็นแน่
“นกยูง...”
- ผู้เขียน
