ร้อนสวาทนายหัว บทที่ 6
1033 คำ
“ลงมาเล่นน้ำกันเถอะมิว”
“แต่มิวว่ายน้ำไม่เป็นนี่คะ มิวไม่กล้าลงไปหรอกค่ะ พี่ดินอยากเล่นน้ำก็เล่นไปเถอะค่ะ”
“ลงมาเถอะ ว่ายไม่เป็นก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จะพามิวว่ายน้ำข้ามไปที่น้ำตกเอง”
“พี่ดินทำได้เหรอคะ”
“เชื่อใจพี่เถอะน่า เดี๋ยวพี่จะให้มิวขี่หลังพี่ไป ลงมาเถอะ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกเพราะพี่มาเล่นน้ำที่นี่ประจำ พี่จะพามิวไปที่น้ำตก หลังม่านน้ำตกสวยมากเลย อยากเห็นไหมล่ะ”
พอเขาพูดอย่างนั้นทำให้หญิงสาวเริ่มลังเล หล่อนทำท่านึกอยู่สักครู่ก่อนตัดสินใจค่อย ๆ เลื่อนตัวลงไปในน้ำเย็นฉ่ำ ภูวดินเข้ามาประคองร่างของหล่อนที่ตอนนี้แช่น้ำครึ่งท่อนล่าง มัลลิกามีสีหน้าระแวดระวังเพราะหล่อนยังกลัว ๆ ชายหนุ่มลูบน้ำบนหน้าหล่อเหลาแล้วยิ้มกับหญิงสาวขณะที่เขาโอบกอดหล่อนเอาไว้
“ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกน่า มากับพี่ เดี๋ยวจะพาไปดูดอกไม้หลังม่านน้ำตก พี่รับรองคาวมปลอดภัย”
“มิวไม่ได้กังวลเรื่องนั้นหรอกค่ะ แต่กลัวว่าพี่ดินจะแบกมิวไม่ไหว”
“มิวตัวเล็กกว่าพี่ตั้งเยอะ มาเถอะ...เกาะพี่ไว้แน่น ๆ นะ”
เขาบอกพร้อมทั้งหันหลังให้หญิงสาวเข้าไปเกาะไหล่เขาไว้จากด้านหลัง มัลลิกาแนบลำตัวด้านหน้าของหล่อนกับเขาทำให้หน้าอกอวบอิ่มบดเบียดกับแผ่นหลังของชายหนุ่ม ภูวดินรู้สึกถึงเนื้อนุ่มนิ่มที่เสียดสีกับแผ่นหลังแล้วมันหวิวๆ แต่เขาต้องสะกดใจและพาหล่อนว่ายน้ำออกไปยังน้ำตกอย่างช้า ๆ ถึงมันจะเป็นน้ำตกเล็ก ๆ แต่สายน้ำตกก็ไหลบ่าจากผาหินสูง เขาพาหล่อนว่ายน้ำกระทั่งถึงสายน้ำตก มัลลิกาตื่นเต้นเมื่อผ่านเข้าไปถึงด้านหลังน้ำตก ข้างในมีโขดหินใหญ่และต้นไม้แปลก ๆ ภูวดินประคองหล่อนขึ้นไปบนลานหินและหันมาพูดเสียงปนหอบ
“ไงล่ะมิว...เห็นไหมว่าสวยและน่าตื่นเต้นขนาดไหน”
มัลลิกาแหงนขึ้นมองด้านบนก่อนมองฝ่าน้ำที่ไหลลงมา เหมือนม่านกั้นด้านในจากภายนอก หล่อนลูบน้ำบนหน้าและบอกนายหัวหนุ่มว่า
“ว๊าว...มันสวยมากจริง ๆ ค่ะพี่ดิน มิวไม่เคยเห็นอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย...อุ๊ย!...ว๊าย!”
มัลลิการ้องเสียงหลงเมื่อเผลอลุกขึ้นยืนและเกิดไถลลื่นลงไปดีว่าภูวดินเข้ามารับตัวหล่อนไว้ได้แต่เขาก็เซล้มลงนั่งบนลานหินโดยมีร่างของหญิงสาวที่เขากอดเอาไว้แน่นล้มลงไปนั่งบนตักของนายหัวหนุ่ม พอตั้งสติได้มัลลิกาก็ร้องถาม
“พี่ดิน เป็นไงบ้างคะ”
“ไม่เป็นไร...มิวเจ็บตรงไหนบ้างไหม”
“ไม่ค่ะ มิวไม่เจ็บ...แต่พี่ดินน่ะสิคะ มารับมิวไว้แล้วตัวเองก็ล้มลงอย่างนี้ นี่เจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่าคะ”
หญิงสาวทำหน้าตกอกกตกใจขณะป่ายแปะมือของหล่อนไปตามเนื้อตัวของเขาโดยลืมไปเลยว่าขณะนั้นหล่อนนั่งคร่อมอยู่บนตักของภูวดิน ร่างอวบอิ่มหันหน้าเข้าหาเขา เสื้อยืดของหล่อนตอนนี้เปียกปอนและลู่แนบเนื้อจนเห็นทรวดทรงอย่างชัดเจน แต่แล้วนายหัวหนุ่มก็จับมือหล่อนไว้และบอกว่า
“พี่ไม่เป็นไร แต่มิวนั่นล่ะเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“มิวไม่เป็นไรหรอกค่ะ แต่มิวห่วงพี่ดินว่าเจ็บตรงไหนบ้างไหม”
เขาส่ายหน้า “พี่ชินแล้วกับเรื่องเจ็บตัว ถ้าจะเจ็บก็เจ็บนิดเดียว”
ภูวดินพูดเสียงแผ่วลงและจ้องตาใสแจ๋วของมัลลิกาที่นั่งบนตักของเขา หญิงสาวเองก็จ้องเขาตอบเช่นกันและโดยไม่รู้ตัวแก้มของหล่อนก็เป็นสีแดงเข้ม นายหัวหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากในขณะนั้น แขนของเขายังกอดรัดหญิงสาวเอาไว้แน่น ต่างคนต่างจ้องมองกันท่ามกลางเสียงน้ำไหลซู่ก่อนเขาจะพูดขึ้นว่า
“มิวหายกลัวหรือยัง เห็นไหม...บอกแล้วว่าพี่พามิวข้ามมาตรงนี้ได้ ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดใช่ไหม”
หล่อนส่ายหน้าบ้าง “ไม่น่ากลัวหรอกค่ะ แต่...”
“แต่อะไรเหรอ?”
“พี่ดินคงเคยพาผู้หญิงมาที่นี่หลายคนแล้วสินะคะ ก็เลยชินกับการพามิวว่ายข้ามน้ำมา”
“มิว...พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่ได้คบกับใคร พี่ทำงานคุมคนอยู่แต่ในเหมือง วัน ๆ ก็แทบไม่ได้ออกไปไหนแล้วพี่จะเอาเวลาที่ไหนพาผู้หญิงเข้ามาเที่ยวที่นี่ มิวเป็นคนแรกนะที่พี่พามา ขนาดเพื่อนพี่อยากมาเที่ยวพี่ยังขี้เกียจพามันเข้ามาในน้ำตกนี่เลย พี่ไม่ชอบความวุ่นวาย...แล้วนี่น่ะมิวไม่เชื่อที่พี่บอกใช่ไหมว่าพี่ไม่ได้คบกับใคร”
“ก็พี่ดินหล่อออกอย่างนี้ แฮนด์ซั่มแอนด์สมาร์ทอย่างนี้จะให้มิวเชื่อเหรอคะว่าพี่ดินยังไม่มีแฟน”
“ใครบอกมิวล่ะ ไหนบอกพี่มาซิว่ามิวไปได้ยินเรื่องนี้มาจากไหน หืมม์?”
ภูวดินไม่แค่ถามเปล่า ๆ แต่เขายังยื่นหน้าเข้าไปใกล้หญิงสาวและกดหลังของหล่อนจนหน้าอกหน้าใจของมัลลิกาเบียดกับหน้าอกของเขา หญิงสาวหน้าแดงซ่าน ก็นายหัวหนุ่มเจ้าของเหมืองหล่อเหลาขนาดนี้จะไม่ให้หล่อนตื่นเต้นและเขินอายได้ยังไง หล่อนรู้สึกถูกชะตาและนึกถึงภูวดินนับตั้งแต่เห็นเขาครั้งแรกนั่นแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยว่าหล่อนเรียนอยู่ต่างประเทศหลายปีแต่ไม่เคยถูกสเป็คผู้ชายที่นั่น ฝรั่งหล่อ ๆ ก็เยอะแยะแต่ดันไม่ถูกใจใครเลยสักคน พอกลับมาหนนี้กลับเจอกับลูกชายเพื่อนแม่ หรือบุพเพสันนิวาสจะเล่นตลกกับหล่อนซะแล้ว พอเห็นหญิงสาวอ้ำอึ้งเขาเลยเป็นฝ่ายพูดเอง
- ผู้เขียน
