“ฉันเป็นคู่หมั้นของเพื่อนคุณนะ” มือเรียวดันแผงอกกว้างกำยำออกห่างทว่าไม่ได้ผล
“ก็แค่ในนาม คุณเองก็ชอบทำเรื่องแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นบ่อยๆไม่ใช่หรือยังไง” น่านนทีพอจะรู้เรื่องราวของหล่อนมาบ้าง
“แต่ผู้ชายคนนั้นจะต้องไม่ใช่ผู้ชายแบบแก ไอ้ทุเรศ” เธอพ่นคำพูดแสนร้ายกาจออกมาใส่หน้าเขา
“ปากดีจังเลยนะ คิดว่าผมอยากจะทำอะไรคุณเพราะความพิศวาสอย่างนั้นหรอ” คำพูดของน่านนทียิ่งทำให้เธอโกรธเขายิ่งขึ้น
“ถ้าเช่นนั้นก็ถอยออกไป อย่ามาแตะเนื้อต้องตัวฉัน” หญิงสาวเบือนหน้าหนี
“ไม่ด่าแล้วรึ ยิ่งคุณด่าผมยิ่งมีอารมณ์นะ หึ” น่านทีแค่นหัวเราะในลำคอ
"ได้โปรด ฉันจะไม่ด่าไม่ว่าคุณแล้ว"
"ไม่ทันแล้วมั้ง"
"แต่...คือ..." น่านทีซุกไซร้จมูกโด่งลงบนซอกคอขาวและพรมจูบลงมาเรื่อยๆจนถหน้าอกอวบอัด
"อืม..." เขาครางเบาๆอย่างชื่นชม
"ฉัน...ฉันหิว! พาฉันไปกินข้าวก่อนนะ" เธอเบี่ยงเบนประเด็น
“หึ นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน” ชายหนุ่มจำใจ
