เช้าตรู่...
แพขนตางอนกระพริบถี่เพื่อปัดไล่ความพร่ามัวรับรุ่งอรุณที่ส่องผ่านม่านหน้าต่างมาเล็กน้อยในตอนเช้า
"คุณ...ทำไมตื่นเช้าจังคะ อ้อ...เพิ่งรู้ว่าคุณไม่ชอบใส่เสื้อผ้านอน" ร่างบางบิดขี้เกียจทักทายชายหนุ่มเรือนกายเปลือยเปล่าที่นั่งอยู่ข้างกายพร้อมกับถ้วยกาแฟในมือที่กำลังส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล
"อยากตื่นมานั่งดูเมียหลับ เมียสวยขนาดนี้อยากมองทั้งวันเลย ส่วนเรื่องเสื้อผ้า อยู่กับคุณไม่จำเป็นต้องใส่อยู่แล้ว" คริสโตเฟอร์ปากหวาน
"แต่เมื่อคืนคุณไม่เห็นทำอะไรฉันเลยนี่คะ" มิราทำทีน้อยใจ
"ก็ใครกันทำงานดึกดื่นเหมือนจงใจหลบหน้าผมเลย"
"เปล่าเสียหน่อย ก็คุณลาออกฉันก็ต้องทำงานหนักสิคะ" เธอทำท่าแสนงอนเหมือนเด็ก
"ทำตอนนี้ก็ยังไม่สายนี่ครับที่รัก" คริสโตเฟอร์วางแก้วกาแฟร้อนลงบนโต๊ะหัวเตียงก่อนจะหันมาคร่อมร่างบางไว้
"ไม่ต้องคิดเลยค่ะ จะไปอาบน้ำไปทำงานแล้วค่ะ"
"ไม่เอา วันนี้ไม่ให้ทำงานเด็ดขาด" เขาหอมแ
