ตัวอันตราย

1234 คำ

@เช้าวันต่อมา แสงแดดยามเช้ากระทบเปลือกตาของคนเป็นน้อง น้องนางค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอต้องลงไปเก็บจานอาหารของรามสูร คนตัวเล็กกำลังจะดีดตัวลุกขึ้น แต่พอตั้งสติดีๆแล้ว กลับพบว่ามีมือหนาของใครอีกคนพาดไว้ที่เอวเล็กของเธออยู่ พร้อมกับถุงน้ำร้อนที่ประคบไว้ที่หน้าท้องแบนราบ แผ่นเจลลดไข้ถูกแปะเอาไว้ที่หน้าผากเล็ก พร้อมกับผ้าขนหนูที่เปียกชุ่มน้ำมาดๆวางพาดไว้อยู่ในอ่างล้างหน้าพลาสติกข้างหัวเตียง "พี่ราม.. "อื้อ..นอนต่ออีกหน่อย.. : เสียงทุ้มงัวเงียบ่งบอกว่าเขายังไม่พร้อมที่จะตื่นจากเตียงนอนในตอนนี้ "ปล่อยนางก่อนค่ะ...นางจะไปทำอาหารเช้าให้.. "เธอไหวเหรอ...เมื่อคืนไข้ขึ้นทั้งคืน.. "พี่...เช็ดตัวให้นางเหรอคะ... "อืม..นอนตัวสั่นอย่างกับลูกแมว ฉันคงไม่ใจร้ายพอที่จะปล่อยเธอให้ชักตายหรอกนะ "ขอบคุณนะคะ...และขอโทษด้วยที่ทำตัวเป็นภาระของพี่อีกแล้ว.. "รู้ตัวก็ดี....ถ้าไม่อยากเป็นภาระก็นอนลง..ไม่ต้องลุกเดินเพ่นพ่านไปไหน.. "แต่ว่า... "เพราะเธอ..ฉันถึงไม่ได้นอนทั้งคืน...ตอนนี้ฉันอยากพักผ่อนให้เต็มที่...นอนลงดีดี..แล้วเงียบปากซะ... "....... : น้องนางค่อยๆล้มตัวนอนลงเงียบๆ ดูจากสีหน้าของคนเป็นพี่เขาคงจะเพลียมากจริงๆ แล้วที่บอกไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะเธอ นี่คงไม่ได้หมายถึงดูแลเธอทั้งคืนหรอกนะ เขาเกลียดเธอจะตาย...จะยอมทำแบบนั้นเพื่อเธอจริงๆน่ะเหรอ...คนตัวเล็กได้แต่คิดวนเวียนอยู่ในหัว ก่อนจะสะดุ้งตัวขึ้นเล็กน้อย เมื่อมือหนาของคนเป็นพี่กอดพาดมาที่เอวเล็กของเธออีกครั้ง ใบหน้าคมซุกไซ้ลงมาที่ซอกคอขาว คนเป็นน้องรีบหดลำคอเข้าอย่างรวดเร็ว "....พะ...พี่.. "อยู่นิ่งๆ....ถ้าเธอดิ้นจะไม่ใช่แค่กอด.. "......... คนเป็นน้องหยุดนิ่งโดยทันที ก่อนที่คนเป็นพี่จะกระชับกอดเธอแน่นขึ้น เสียงลมหายใจที่กระทบกับต้นคอขาว ทำเอาน้องนางถึงกับทำตัวไม่ถูก...ได้แต่อยู่นิ่งๆตามคำสั่งของเขา...จนเวลาผ่านล่วงเลยไปนานนับชั่วโมง คนตัวเล็กจึงเผลอหลับตามเขาไปอีกรอบ.. @1 สัปดาห์ต่อมา > มหาวิทยาลัย "ตอนเย็นมารอฉันที่นี่...แล้วอย่าหนีกลับบ้านก่อนล่ะ รอกลับพร้อมกัน.. "นางว่าเราต่างคนต่างกลับดีกว่าไหมคะ...ทำแบบนี้ เดี๋ยวคนอื่นจะเอาไปนินทาได้ "ทำไม..?...ไปกับฉันมันน่าอายนักรึไง ทำไมถึงอยากตีตัวออกห่างขนาดนั้น "นางแค่กลัวว่าคนอื่นจะเอาพี่ไปนินทา...ไม่ได้คิดอะไรแบบที่พี่พูดสักหน่อย "เรื่องนั้นเธอไม่ต้องมาคิดแทนฉัน ฉันทำอะไรฉันรู้ดี ใครจะนินทาอะไรฉันไม่สนใจอยู่แล้ว "ค่ะ..งั้นก็แล้วแต่พี่เลยนะคะ...อยากให้นางทำอะไร ก็สั่งมาได้เลย...แต่ตอนนี้นางขอตัวไปเรียนก่อน... "ไปเรียนแน่นะ..ไม่ใช่ไปหาไอ้ธาม... "ไปเรียนค่ะ ถ้าไม่เชื่อก็ตามไปดูสิคะ..ตารางเรียนของนางพี่ก็มีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ "อืม...ตามแน่...ไม่ต้องมาท้า...ฉันจะจับตาดูเธอทุกฝีก้าว...ไม่ปล่อยให้เธอไปอ่อยใครได้อีกแน่.. "ค่ะ...งั้นนางขอตัวนะคะ น้องนางถอนหายใจกับคำพูดของเขา หนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา ดูเหมือนเขาจะลดความโกรธที่มีต่อเธอลงบ้างแล้ว ความสัมพันธ์ที่ไม่มีสถานะ อยู่ด้วยกัน มาเรียนพร้อมกัน กลับพร้อมกัน นอนเตียงเดียวกัน เขากอดเธอทุกคืน กอดที่ได้แค่กอดจริงๆไม่มีการรุกล้ำไปมากกว่านั้น ก็ยังดีที่เขายังคงไม่บังคับเธอในเรื่องอย่างว่า ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่คนรัก ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่พี่น้อง ไม่รู้จะเรียกความสัมพันธ์แบบนี้ว่าอะไร นอกจากคำที่เขามักจะพูดอยู่บ่อยๆ ...สถานะที่ให้มีแค่คำว่านางบำเรอเท่านั้น...แต่จะเรียกแบบนั้นได้ไหม ในเมื่อเธอกับเขาไม่เคยมีอะไรกันเลยด้วยซ้ำ.. "ไงมึง...อารมณ์ดีแต่เช้า....มีเรื่องอะไรพิเศษรึเปล่าว่ะ.. : ไรอัล "อาการกูออกขนาดนั้นเลยเหรอวะ "ก็เออดิ...มึงยิ้มจนแก้มจะฉีกอยู่แล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก ตั้งแต่ย้ายไปอยู่วิลล่านี่ดูเหมือนมึงจะผ่อนคล้ายลงไปเยอะเลยนะ : นักรบ "ได้กันแล้วอ่ะดิ...: นักรบ "ใคร ??? "มึงกับน้องนางไง จะใครที่ไหนอีก วันๆกูเห็นมึงตามติดแต่เขา อย่างกับปาท่องโก๋ : นักรบ "ได้เชี้ยอะไร...แค่นอนกอดเฉยๆ "แค่กอด ??? ตัวอันตรายอย่างมึงเนี้ยนะจะทำแค่กอด..กูไม่เชื่อ ! : นักรบ "หึ....กูบอกแล้ว ว่าคนนี้ไม่เหมือนคนอื่น... : ไรอัลกระตุกยิ้มออกมาเบาๆ แค่มองแวบเดียวก็รู้ไปถึงไส้ถึงพุงกันแล้ว "กูไม่ได้ให้สิทธิพิเศษเหนือกว่าใครหรอก...แค่ยังไม่ถึงเวลาก็เท่านั้น... "เดี๋ยวนี้มึงมีการกำหนดเวลาเฉือดด้วยเหรอวะ : นักรบ "กูบอกแล้วว่าน้องนางต้องได้รับความเจ็บปวดทุกอย่างเหมือนกับที่กูเคยได้รับ... "โดยการที่มึงทำเหมือนใจดีกับเขาเนี้ยนะ มันจะเจ็บปวดยังไงวะ : นักรบ "คนเราจะเจ็บมากๆก็ต่อเมื่อรักคนๆนั้นมาก ครั้งหนึ่งกูเคยเจ็บเพราะรักเธอมาก น้องนางก็เช่นกัน เมื่อรักมากแล้วถูกหักหลังถึงจะรู้ซึ้งว่าความเจ็บปวดที่เคยมอบให้กู มันเป็นยังไง.. "มึงคิดไกลถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะไอ้ราม....เท่าที่ดู..น้องนางก็ไม่ได้ร้ายหรือแรงอะไรกับมึงเลยนะเว้ย ออกจะยอมมึงด้วยซ้ำ : นักรบ "ยอมเพราะจนตรอกต่างหาก...ถ้าไม่เอาชีวิตของพี่ชายเธอมาขู่ มีหรือที่เธอจะยอม.. "มึงคิดให้ดีนะไอ้ราม ไม่ใช่ว่าทำเขา แล้วตัวเองเสือกเจ็บเจียนตายนะ : ไรอัล "คนเจ็บมันต้องเป็นเธอ ไม่ใช่กู... "แล้วที่ให้กูปล่อยข่าวเรื่องมึงกับน้องนางนี่มันยังไง มึงคิดจะทำอะไร.. : นักรบ "ไม่อะไรหรอก ก็แค่จะทำให้เธออยู่ยากขึ้นในมหาลัยก็เท่านั้น... "เห้อ..กับอีแค่ผู้หญิงคนเดียว ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องซับซ้อนด้วยวะ จัดการเหมือนคนอื่นๆก็สิ้นเรื่อง : นักรบ "ถ้าเป็นแบบนั้น แล้วมันจะไปสนุกอะไร เล่นกับใจคนมันสะใจมากกว่านะ.. "กูหวังว่ามึงจะสะใจตามที่มึงพูดจริงๆ ไม่ใช่มารู้สึกผิดทีหลัง : ไรอัล "คนแบบกู เคยรู้สึกผิดกับใครที่ไหน...อย่ามาใช้คำพูดพวกนั้น..ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่มีวันเกิดขึ้น... "ก็แล้วแต่มึง..ถือว่ากูเตือนมึงแล้วนะ : ไรอัลพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง อยากจะรู้ว่าคนที่มั่นใจในวันนี้..วันหน้าจะมั่นใจแบบนี้อยู่หรือเปล่า..

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more