คนใจร้าย
1606 คำ
@2 วันต่อมา
"เรียนเสร็จนางจะไปไหนอีกหรือเปล่า เราว่าจะชวนไปกินชาบู ฉลองการสอบตกสักหน่อย : จอมขวัญ เพื่อนสนิทน้องนาง
"ฉลองอะไรกันเล่า..สอบตกนะ...เป็นเรื่องน่ายินดีที่ไหนกัน...
"แหม...ก็ไม่อยากให้เครียด ของนางยังได้ตั้งแปดส่วนสิบแน่ะ..ของเราดิ..ได้แค่ห้าเอง...เราว่านะอาจารย์อ่ะตั้งเกณฑ์ผ่านไว้สูงเกินไป...ออกเทสยากขนาดนั้นใครมันจะไปสอบได้ เนื้อหาก็ไม่เหมือนกับที่เรียนมาเลยด้วยซ้ำ ในหนังสือไม่มี เวลาสอนไม่พูดถึง ให้หาความรู้รอบโต๊ะรึไง : จอมขวัญ
"บ่นไปก็ได้คะแนนเท่าเดิมนั่นแหละ ไว้ครั้งหน้าเราเตรียมตัวให้ดีกว่านี้ อ่านหนังสือเยอะขึ้นหน่อย คะแนนก็คงจะดีขึ้น..
"จ้า....ครั้งต่อไปเราจะอ่านตั้งแต่หกโมงเช้ายันหกทุ่มเลยดีไหม.. : จอมขวัญ
"อันนั้นก็เกินไป
"ถ้านางไม่ไป งั้นเราขอตัวกลับก่อนนะ นัดกับพี่นนท์เอาไว้อ่ะ.... : จอมขวัญ
"ฮั่นแน่...ที่แท้ก็นัดกับแฟนเอาไว้ ทำเป็นมาชวนเราไปกินชาบู....
"ก็ชวนไปด้วยกันหลายๆคน...ไปหลายคนสนุกดีออก.. : จอมขวัญ
"ไม่ไปดีกว่า ไม่อยากเป็น กขค.
"ว่าแต่อีพี่รามยังไม่มาอีกเหรอ ไหนบอกนัดบ่ายสามไง นี่มันจะสี่โมงแล้วนะ ทำไมยังไม่มาอีก : จอมขวัญ
"ช่างเขาเถอะ จอมกลับก่อนเลย ไม่ต้องรอเป็นเพื่อนเราหรอก เรารอคนเดียวได้
"รอได้แน่นะ....หรือจะให้เราไปส่ง : จอมขวัญ
"ไม่เป็นไรหรอก ขืนพี่รามมาถึงแล้วไม่เจอเรา เดี๋ยวก็หาเรื่องมาทะเลาะกับเราอีก ..เหนื่อย..ไม่อยากทะเลาะ
"อืม...งั้นเรากลับแล้วนะ มีอะไรก็โทรมา : จอมขวัญ
"จ้า...บาย..แล้วเจอกันพรุ่งนี้
น้องนางยิ้มให้จอมขวัญก่อนจะโบกมือลาเพื่อนสนิทคนเดียวของเธอ นั่งรอคนเป็นพี่อยู่นานก็ไม่เห็นเขาจะมาสักที เมื่อเห็นว่ามันนานผิดปกติ น้องนางจึงส่งไลน์ไปหาเขา
@Line
💬 น้องนาง : พี่รามอยู่ไหนคะ...นางรออยู่ใต้ตึก A
💬 รามสูร : ฉันเคลียร์งานส่งอาจารย์อยู่ที่คณะ...
💬 น้องนาง : ถ้างั้นนางขอกลับก่อนนะคะ
💬 รามสูร : ไม่อนุญาต รอฉันอยู่ที่นั่นแหละ ไม่เกินห้าโมง เดี๋ยวไปรับ ห้ามหนีกลับก่อน ไม่งั้นคืนนี้เธอโดนลงโทษแน่
💬 น้องนาง : ค่ะ...
คนตัวเล็กวางมือถือลงก่อนจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน นั่งอ่านอยู่สักพักก็มีเสียงเรียกจากบุคคลปริศนา
"เธอใช่ไหมที่ชื่อน้องนาง...
"...อีนี่แหละ...เมื่อเช้ากูเห็นมันลงจากรถพี่ราม..
"....มีอะไรหรือเปล่าคะ
"ไม่มีปัญญาหาผัวเองรึไง ถึงมายุ่งกับผู้ชายของคนอื่น...
"พูดเรื่องอะไร ฉันไม่เข้าใจ
"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องหน่อยเลย..เพราะเธอพี่รามถึงได้เขี่ยพวกฉันทิ้ง...
".....???... น้องนางมองหน้าหญิงสาวปริศนาที่เธอไม่รู้จักอย่างงุนงง ถ้าให้เดาผู้หญิงพวกนี้คงจะเป็นผู้หญิงของเขาสินะ
"ทำหน้าแบบนี้...อยากโดนดีนักใช่ไหม...อีเด็กเมื่อวานซืน....จับตัวมันไว้... !
"นี่..จะทำอะไร...ปล่อยฉันนะ.... : น้องนางถูกล็อคตัวเอาไว้ ก่อนที่หนึ่งในสามจะฟาดฝ่ามือเรียวลงไปที่แก้มใส...
"เพี๊ยะ !!!!!
".....อึก..!!!.
"คันมากนักใช่ไหม เพี๊ยะ !!!
"...อย่าทำอะไรนางเลยนะคะ นางกับพี่รามไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่พวกพี่คิด..
"ไม่มีอะไรงั้นเหรอ....มึงเห็นพวกกูเป็นเด็กอนุบาลรึไง....
"เพี๊ยะ !!!
"นางขอร้อง ปล่อยนางไปเถอะนะคะ นางไม่ได้มีเจตนาจะยุ่งกับคนของพี่เลย
"อีตอแหล...ไม่มีเจตนา แต่มึงเสือกย้ายไปอยู่กับเขา มันหมายความว่ายังไง..!
"จัดการมัน...!!! เอาให้มันหลาบจำ ให้มันรู้ว่าอะไรควรไม่ควร
"อึก...อึก...
คนตัวเล็กถูกนักศึกษาหญิงสามคนจับตัวลากเข้าไปในห้องน้ำ ไม่เพียงแต่ก่นด่าเธอ หญิงสาวพวกนั้นยังใช้กำลังทำร้ายร่างกายเธอสารพัด ทั้งตบ ทั้งจิก ทั้งด่า กระชากผมเธอจนหลุดรุ่ยไม่เป็นทรง คนตัวเล็กพยายามส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ลำพังเธอคนเดียวจะสู้แรงของสามคนได้อย่างไร....หนึ่งในสามจับเธอกดลงไปกับอ่างล้างมือที่เปิดน้ำไว้จนเต็ม น้องนางพยายามสู้สุดแรง แต่ความพยายามของเธอไม่เป็นผล คนเป็นน้องถูกรุมทำร้ายก่อนจะถูกขังไว้ในห้องน้ำหญิงของคณะ
@เวลา 19.00 น.
"ไปไหนมา...ฉันบอกให้รอที่คณะทำไมไม่รอ..!!!
รามสูรพูดขึ้นเสียงดัง เมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินก้มหน้าก้มตาเข้ามาในบ้าน...
"............ : น้องนางไม่เพียงไม่ตอบคำถามเขา แต่เธอยังไม่ยอมหันหน้ามามอง ไม่หันมาคุย เอาแต่ก้มหน้าและวิ่งขึ้นบันไดไปยังห้องนอน ทำเอาคนที่พึ่งจะถามคำถามออกไป โมโหอย่างหนัก..หายไปไม่บอก พอกลับมาถึงบ้านยังพยายามหนีหน้าเขาอีก รามสูรตามขึ้นไปอย่างไม่ลังเล ยังไงวันนี้ก็ต้องคุยให้รู้เรื่อง หายไปแบบนี้ ไม่ใช่ไปกับไอ้ธามหรอกนะ
"หมับ !!!!
"จะหลบหน้าเพื่อ !!!!!
รามสูรกระชากแขนคนตัวเล็กให้หันหน้ามาทางเขา กำลังจะตวาดใส่เธอแท้ๆ แต่ก็ต้องหยุดคำพูดไปกะทันหัน เมื่อเห็นใบหน้าของคนเป็นน้องที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เสื้อผ้าหลุดรุ่ย เนื้อตัวเต็มไปด้วยร่องรอยขีดข่วน และที่ทำเอาเขาใจเสียจนแทบจะกดอารมณ์ของตัวเองไว้ไม่ไหว คือ ใบหน้าหวานของคนเป็นน้องเต็มไปด้วยคาบน้ำตา แม้แต่ตอนนี้เธอก็ยังสะอึกสะอื้นอยู่...
"เป็นอะไร.....ใครทำ !!!!!!!
"อึก อึก ...
คนเป็นพี่ถามด้วยน้ำเสียงดุดัน แต่คนเป็นน้องกลับไม่ยอมตอบอะไร เอาแต่ร้องไห้ในลำคออยู่แบบนั้น
"น้องนาง ฉันถามว่าใครเป็นคนทำ !!!
"นางไม่รู้....อึก อึก...
"ที่หายไปเพราะแบบนี้ใช่ไหม ??? ทำไมไม่โทรหาฉัน..!!
".............
"ไปหาหมอ ..... ให้หมอตรวจร่างกาย
"นางไม่ไป....
"ต้องไป..!!!!
"นางไม่อยากไป !! อึก อึก
น้องนางปล่อยโฮออกมา ตอนนี้เธออยากพัก..ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น สภาพแบบนี้เธอจะกล้าสู้หน้าใคร ตบตีกันเพราะผู้ชาย...เธอไม่อยากให้ใครมองว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบนั้น...
"เฮ้อ !! รามสูรถอนหายใจอย่างสุดกลั้น พยายามควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นสภาพของคนเป็นน้องเขาเองก็แทบจะฟิวส์ขาด ยิ่งเห็นเธอร้องไห้อย่างหนัก จากความโกรธที่มี เขาพยายามที่จะอ่อนลงให้ได้มากที่สุด ก่อนจะพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงปกติ
"โอเค.. ไม่ไปก็ไม่ไป
"นางขอไปพักนะคะ...
น้องนางเดินหนีเขาไป..ส่วนตัวเขาเองก็ไม่กล้าเดินตาม ดูจากสีหน้าของเธอแล้ว คงไม่พร้อมที่จะคุยกับเขาในตอนนี้ ปล่อยให้เธอได้อยู่กับตัวเองสักพัก ส่วนตัวเขาเองมีเรื่องที่ต้องจัดการอย่างเร่งด่วน...
@1 สัปดาห์ต่อมา > มหาวิทยาลัย
"มึงทำเกินไปรึเปล่าวะไอ้ราม : นักรบ
".......
"เชี้ย..!..ที่ให้กูปล่อยข่าวเรื่องมึงกะน้องนาง ก็เพราะแบบนี้งั้นเหรอ... : นักรบ
"ที่บอกจะทำให้เธออยู่ยากในมหาวิทยาลัยฯ มึงใช้วิธีนี้เหรอไอ้ราม : ไรอัล
"กูไม่คิดว่าผู้หญิงพวกนั้นจะทำรุนแรงขนาดนั้น...
"แล้วยังไง...น้องนางเจ็บตัวขนาดนั้น มึงยังจะคิดเอาคืนเขาอยู่เหรอ : นักรบ
"มันคนละเรื่องกันไหมวะ..เอาคืนก็ส่วนเอาคืนดิ
"ไอ้ราม ! กูไม่คิดเลยนะว่ามึงจะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้..ก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวป่ะวะ อะไรกันนักกันหนา : นักรบ
"ที่มึงทำเท่ากับว่ายั่วยุให้ผู้หญิงพวกนั้นไปทำร้ายน้องนางชัดๆ : นักรบ
".......
"น้องนาง !!! : ไรอัลหันไปมองยังคนที่อยู่หน้าห้อง
"เรื่องทั้งหมดเป็นฝีมือของพี่รามเหรอคะ......
"นาง..!
"พี่เกลียดนางมาก ถึงกับลงทุนทำอะไรแบบนี้เลยเหรอ... : ดวงตาใสแดงก่ำราวกับอดกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ไหล
"นางฟังฉันก่อน....
"ฟรึ้บ...!... น้องนางรีบหมุนตัวกลับกำลังจะวิ่งออกไป แต่รามสูรจับแขนเธอไว้ก่อน
"ปล่อย........
"มันไม่ใช่แบบนั้นนะ..ฟังก่อน..
"งั้นพี่ตอบนางมาว่าที่พี่นักรบพูด ว่าพี่เป็นคนปล่อยข่าวเรื่องนางอยู่กับพี่...มันจริงหรือไม่จริง..
"............. รามสูรไม่ตอบ เขาได้แต่มองหน้าคนเป็นน้อง มือหนาจับข้อมือเล็กไว้แน่น ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่อยากปล่อยมันให้หลุดมือไปในตอนนี้
".....เรื่องจริงสินะ พี่รู้ไหม..ว่าต่อให้พี่จะทำอะไรไม่ดีกับนางสักแค่ไหน..นางไม่เคยว่า..แต่พี่ให้คนอื่นมาทำร้ายนาง...พี่ใจร้ายที่สุด..
น้องนางสะบัดมือเขา..ก่อนจะวิ่งออกไป...เจ็บหนักกับการกระทำของเขา เชื่อแล้วว่าเขาโกรธและเกลียดเธอมากจริงๆ เกลียดมากจนสามารถทำเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ได้ คงจะมีแต่เธอที่นับวันยิ่งรู้สึกดีกับเขา นับวันยิ่งผูกพันกับคนใจร้ายคนนี้
- ผู้เขียน
