เศษซากของความรู้สึก
1721 คำ
@2 วันต่อมา
@Line
20.00 น .
💬 รามสูร : อยู่ไหน...ทำไมไม่กลับบ้าน
21.20 น.
💬 รามสูร : ลืมไปแล้วเหรอว่าเธอยังมีภาระผูกพันกับฉันอยู่ คิดจะผิดคำพูดรึไง
23.00 น.
💬 รามสูร : ถ้าพรุ่งนี้ไม่กลับ อย่าหาว่าฉันใจร้ายกับพี่ชายเธอแล้วกัน...
00.59 น.
💬 รามสูร : มีอะไรก็กลับมาคุยกัน เงียบแบบนี้มันไม่มีอะไรดีขึ้น อย่าทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่
01.30 น.
💬 รามสูร : ถ้าไม่กลับ เตรียมรับศพพี่ชายเธอได้เลย
"เชี้ยเอ่ย !!!!
"เฮ้อ !!!...
รามสูรถอนหายใจออกมาอย่างหนัก สองวันแล้วที่น้องนางเงียบหายไป เธอไม่ยอมกลับบ้าน บ้านที่มีเขาและเธออยู่ร่วมชายคาเดียวกัน แค่สองวันที่ไม่ได้เจอหน้าก็ทำเอาเขาแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทั้งที่บอกว่าเกลียด แต่พอเธอหายไป..ทำไมต้องกระวนกระวายใจอยู่แบบนี้ โทรไปก็ไม่ยอมรับ ไลน์ไปก็ไม่ยอมตอบ .... คนเป็นพี่เลยใช้วิธีสุดท้าย ข่มขู่เธอด้วยการเอาชีวิตของพี่ชายเธอมาอ้าง และถ้าใช้วิธีนี้แล้วคนเป็นน้องยังไม่ยอมกลับ คงเหลือวิธีสุดท้ายคือการบุกไปหาเธอถึงที่ ไปคุยและเคลียร์ทุกอย่างกับเธอให้เรียบร้อย
@มหาวิทยาลัย
"ทำหน้าเป็นหมาหงอยขนาดนี้ น้องนางยังไม่ยอมกลับล่ะสิ : นักรบ
"ติดต่อเขาไม่ได้เลยมั้งนั่น...แล้วบอกไม่สนใจ พอเขาหายไปทำหน้าอย่างกับจะเป็นจะตาย : ไรอัล
"อะไรของพวกมึง..มาถึงก็รุมกูกันใหญ่..ไม่มีเรื่องที่จะคุยกันแล้วเหรอ ?
"หึ...พูดความจริงทำมาเป็นโกรธ... : นักรบ
"แล้วนี่ตกลงมึงหาตัวคนทำเจอรึยัง : โรอัล
"อืม..กูจัดการเรียบร้อยแล้ว
"ใครวะ...ใช่พวกยัยน้องแจนเด็กเก่ามึงรึเปล่า : นักรบ
"อืม....
"เขี่ยทิ้งไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ : ไรอัล
"พวกไม่ยอมรับความจริง...ต่อไปคงไม่กล้ามาวุ่นวายแบบนี้อีกแล้ว..
"ก็มึงไงที่ปล่อยข่าวล่อผู้หญิงพวกนั้น กูนึกว่ามึงตั้งใจให้เป็นแบบนี้ซะอีก : นักรบ
"ตั้งใจเชี้ยอะไร...กูแค่ไม่อยากให้น้องนางไปอ่อยผู้ชายคนอื่น...กันไอ้ธามให้ออกห่าง ถึงได้ปล่อยข่าวว่ากูกับเธออยู่ด้วยกันแล้ว...ไม่ได้คิดจะให้ใครมาทำร้ายเธอเลยสักนิด...
"แต่น้องไม่ได้เข้าใจแบบนั้นไง... : ไรอัล
"เออ..กูถึงอยากเคลียร์ให้มันจบๆ แต่ดูเธอทำ..ไม่ยอมคุย ไม่ยอมเจอกูเลยสักนิด
"สมน้ำหน้า ! : นักรบ
"แล้วมึงจัดการคนที่ทำร้ายน้องยังไง แน่ใจแค่ไหนว่าพวกนั้นจะไม่กล้ามายุ่งกับน้องนางอีก : ไรอัล
"หึ....กูตอบแทนให้อย่างสาสม ทำแบบไหน..กูเอาคืนแบบนั้น หน้าซิลิโคนปลอมๆของพวกเธอ คงหมดเงินหลายแสนถ้าจะทำมันใหม่ โดนขนาดนั้น ถ้ากล้าทำอีกก็ลองดู...ครั้งนี้กูแค่สั่งสอน ลองมาทำคนของกูเจ็บแม้แต่ปลายเล็บ กูไม่เอาไว้แน่...
รามสูรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ก็ลองมาทำเธออีกครั้งดูสิ..ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โตแล้ว
"มึงรู้ตัวไหมไอ้ราม ว่ามึงอ่ะโคตรหวงน้องนางเลยวะ...กูว่ามึงยังรักเขาอยู่ และดูแล้วน่าจะรักมากด้วย : นักรบ
"เพ้อเจ้อ....กูแค่รู้สึกไม่ดี ที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอเจ็บตัวก็แค่นั้น
"เหรอ.....อืม....แล้วแต่มึงเลยแล้วกัน หลอกใครก็หลอกได้ คิดจะหลอกตัวเองถ้าทำได้ก็ลองดู : นักรบพูดด้วยท่าทีของคนที่เอือมระอา ปากหนักปากแข็งแบบนี้ เห็นตายเพราะปากตัวเองมาหลายรายแล้ว..
รามสูรทำทีเป็นไม่สนใจในคำพูดของเพื่อนรัก ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าความรู้สึกของตัวเองนั้นมันตะเลิดไปไกลแค่ไหน เพียงแต่พยายามหลอกตัวเองว่าไม่รัก ไม่รู้สึกอะไร ย้ำกับทุกคนว่าเธอคือคนที่เขาเกลียด และชาตินี้จะไม่มีวันหลงกลับไปพัวพันในความสัมพันธ์เดิมๆแบบนั้นอีก
@22.00 น. ผับ AC 🍻
"พอแล้วนาง....ดื่มเยอะเดี๋ยวก็เมาหรอก : จอมขวัญ
"แอลกอฮอล์แค่นี้เอาอะไรมาเมา...ไม่มาววว ... ~
"ไม่เมาอะไรกันเล่า..วอดก้านะโว้ย...เป็นอะไรเนี้ย เครียดอะไรนักหนา....
"หึ..เครียดเหรอ..เราจะไปมีความเครียดอะไร...เรามันคนโง่ต่างหาก....คนโง่....แถมยังเป็นคนร่านอีกด้วย...
น้องนางกระดกเหล้าเข้าปากเป็นแก้วที่สาม..ธรรมดากินแก้วเดียวก็เมาแล้ว นับประสาอะไรกับวอดก้าสามแก้ว...สามารถพูดจาโต้ตอบได้ก็ถือว่าดีแค่ไหนแล้ว
"เมามากแล้ว...พอได้แล้วมั้ง...เดี๋ยวก็น็อคกันพอดี : จอมขวัญ
"ไม่อ่ะ...เราอยากปลดปล่อย..ไม่อยากฟุ้งซ่านกับความรู้สึกบ้าบอแบบนั้นอีก....
"พี่คะ....เหมือนเดิมอีกแก้ว...
น้องนางเรียกพนักงานเสิร์ฟให้เอาเหล้ามาเพิ่ม เธอนั่งดื่มด้วยความรู้สึกที่ดิ่งลึก นัยน์ตาสีใสแดงก่ำ บ่งบอกได้ถึงความรู้สึกภายในของเธอทุกอย่าง มันเจ็บ มันร้าวไปทั้งใจ แต่ไม่สามารถพูดกับใครได้ มันเลยต้องกักเอาไว้คนเดียวอยู่แบบนี้
"พอแล้วนาง.. : จอมขวัญ
"....ขอเราสักวันนะจอม..ให้เรากินเถอะ..เราอยากระบาย...
"เห้อ !!! ทำไงดีวะเนี้ย
จอมขวัญถอนหายใจออกมา เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นว่าน้องนางดื้อ..บอกให้พอก็ยังดื่มต่อ ก็พอจะดูออกว่าเธอกำลังเครียด..ถึงได้ดื่มเหล้าหนักทั้งที่มันไม่ใช่นิสัยของน้องนางเลยสักนิด ไม่รู้จะห้ามอย่างไร ห้ามเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง จะพากลับก็ไม่ยอมกลับ
@ ไลน์ 🔊 (เสียงแจ้งเตือน)
เสียงแจ้งเตือนมือถือของน้องนางดังขึ้น คนเป็นเพื่อนจึงถือวิสาสะเหลือบไปมองยังหน้าจอ..เห็นว่าเป็นข้อความจากรามสูร จอมขวัญจึงนึกขึ้นได้ หยิบมือถือของน้องนางขึ้นมาก่อนจะถ่ายภาพเพื่อนรักที่นั่งดื่มจนคอพับส่งไปให้คนเป็นพี่..
💬 น้องนาง : ...ส่งภาพ...
💬 น้องนาง : นี่จอมขวัญนะคะ เพื่อนน้องนาง ตอนนี้นางเมามาก พี่ช่วยมารับนางหน่อยได้ไหม จอมห้ามแล้ว แต่นางไม่ฟัง จะพากลับก็ไม่ยอม..
💬 รามสูร : ตอนนี้อยู่ไหน..?
💬 น้องนาง : ผับ AC ค่ะ
💬 รามสูร : เฝ้าเอาไว้ อย่าให้คาดสายตา
💬 น้องนาง : ค่ะ
รามสูรรีบขับรถออกไปทันที ภาพที่จอมขวัญส่งมา...ทำเอาเขาโมโหไม่น้อย จำได้ว่าครั้งก่อนเคยให้เธอดื่ม แค่แก้วเดียวยังเมาจนคอพับ แล้วนี่เพื่อนเธอบอกเมามาก ถ้าถูกลากไปจะทำยังไง ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห
@10 นาทีต่อมา > ผับ AC 🍻
"น้องนาง...พอได้แล้ว เมามากแล้วนะ : จอมขวัญ
"ม่ายอาวว...ยังไม่เมาเลย...แค่นี้ไม่ทำให้เมาหรอก
"นั่งตัวตรงยังไม่ได้เลย...ยังบอกไม่เมาอีก : จอมขวัญ
"ดื่มอะไรขนาดนั้นวะน้องนาง !!! : เสียงของคนเป็นพี่ดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าคมที่จ้องมองมายังเธออย่างดุดัน สองเท้าหนาเดินมุ่งหน้ามาทางเธอ..
"มาเร็วยิ่งกว่าจรวด...นี่พี่บินมารึไง : จอมขวัญ
"นายเป็นคายย...!
"ตั้งสติแล้วมองดูดีดีว่าฉันเป็นใคร ...
คนเป็นน้องพยายามตั้งสติและมองดูใบหน้าคมของคนตรงหน้า ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้นมาเป็นปม
"จอมเรียกเขามาเหรอ...?..เรียกมาทำไม...เขามันคนใจร้าย ... !!!
"....นี่ทะเลาะกับพี่รามมาสินะ..ไม่น่าล่ะหลายวันมานี้ถึงดูซึมๆ.. : จอมขวัญ
"กลับบ้านกับฉัน ... : รามสูรคว้าไปยังข้อมือเล็ก ก่อนที่น้องนางจะสะบัดข้อมือออก ด้วยความเมาทำให้เธอถึงกับเซล้มลงบนโซฟา..
"...ตุบ !
"นาง !
"ปล่อย..! อย่ามายุ่งกับนาง..
"แต่เธอเมามากแล้ว กลับบ้านกับฉัน
"ไม่ ! นางไม่กลับ...ไม่อยากกลับไปอยู่กับคนใจร้ายแบบพี่อีกแล้ว !
"อย่าดื้อนะน้องนาง...ไม่งั้นฉันจะ...
" ยากทำอะไรก็เชิญ จะฆ่านางด้วยเลยไหมล่ะ...นางเองก็ไม่อยากอยู่แล้วเหมือนกัน...เอาสิ...ความแค้นของพี่มันจะได้จบๆไปสักที
"........เธอเมามากแล้วนะ...ถ้ากินเยอะกว่านี้จะช็อคเอาได้
"หึ...ไม่ต้องมาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงแบบนี้....ไม่ต้องใช้สายตาเหมือนเป็นห่วงเป็นใย ถ้าสุดท้ายแล้วพี่ไม่ได้ห่วงนางจริงๆ
"นาง...
"ความรู้สึกของนางมันเป็นแค่ซากปะลักหักพังที่เชื่อมต่อกันไม่ติดแล้ว พี่ให้คนของพี่มาทำร้ายนาง...พี่ทำร้ายพี่นายด์...พี่เป็นคนปล่อยข่าวเรื่องนางอยู่กับพี่..จนทุกคนคิดว่านางเป็นผู้หญิงที่ไม่มีเกียรติ...ทำขนาดนี้แล้วยังต้องการอะไรจากนางอีก...
"ฟังฉันหน่อยได้ไหม..
"ไม่ฟัง !
น้องนางพูดขึ้นเสียงแข็ง เธอมองหน้าเขาด้วยความรู้สึกผิดหวัง น้ำตาที่ถูกกลั่นกรองออกมาจากความเจ็บปวดรวดร้าวค่อยๆ รินไหลอาบบนใบหน้า เสียงสะอื้นที่ดังขึ้นในลำคอทั้งที่พยายามกลั้นมันเอาไว้ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เธอโดนกระทำและคำพูดของเขากับเพื่อน ยิ่งทำให้เธอหน่วงหัวใจมากขึ้นกว่าเดิม คนตัวเล็กกำลังจะคว้าแก้วเหล้าขึ้นมากระดกอีกครั้ง แต่มือหนาของรามสูรจับข้อมือเล็กแล้วแย้งแก้วนั้นมาจากมือเธอ..
"พอแล้ว !!
"..อย่ามายุ่ง !!! อึก อึก
น้องนางกำลังจะแย้งแก้วเหล้ากลับคืนมาจากมือเขา..แต่ไม่ทันที่จะได้ทำ.. เธอกลับวูบหมดสติไปดื้อๆ คนเป็นพี่รีบเข้ามารับก่อนที่ร่างบางจะหมดสติไปในอ้อมกอดเขา...
"เอ่อ..จอมว่าพี่รามพานางกลับก่อนเถอะค่ะ
"อืม..ขอบใจที่เฝ้านางให้...
"ค่ะ...
จอมขวัญได้แต่มองไปยังคนที่หลับค้างในอ้อมกอดของรามสูร นี่เธอคิดถูกหรือคิดผิดที่บอกให้รามสูรมารับเพื่อนรักกลับบ้าน ดูท่าแล้วสองคนนี้จะมีปัญหากันอยู่ หวังว่ากลับไปเขาคงไม่ทำอะไรเพื่อนเธอหรอกนะ..
- ผู้เขียน
