ให้เธอตายมันง่ายเกินไปหรือเปล่า

1317 คำ

หลังจากวันนั้นเขาและเธอก็ไม่ได้พบเจอกันอีกเลย เป็นน้องนางที่ย้ายโรงเรียนในสัปดาห์สุดท้ายก่อนปิดภาคเรียน โดยไม่มีใครทราบสาเหตุ รามสูรเองก็ไม่ได้พูดคุยหรือไปไหนมาไหนกับธามเหมือนแต่ก่อน ต่างคนต่างอยู่ ไม่ข้องเกี่ยวกัน ไม่แม้แต่จะมองหน้ากันเลยสักนิด @เช้าวันต่อมา > ปัจจุบัน "งื้อ ~~ น้องนางงัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่หนักอื้อ..ในหัวของเธอมันวนเวียนตีกันไปหมด แถมยังรู้สึกม้วนท้อง อ่อนเพลีย อยากจะอ้วกอีกด้วย นี่สินะอาการของคนเมาค้าง... "ตื่นแล้วเหรอ... คนตัวโตยืนกอดอกหน้าตึงอยู่ปลายเตียง จ้องมองมายังเธอด้วยสายตาที่ดุดัน.. "......พานางมาที่นี่ทำไม...นางจะกลับ.. "หึ....กลับ?.... กลับไปไหนไม่ทราบ...ที่ของเธออยู่ตรงนี้ คิดจะวิ่งกลับไปไหนอีก "พี่ราม...ปล่อยนางไปเถอะ..นางไม่อยากอยู่ที่นี่ "ไม่อยากอยู่ ? งั้นก็ทนอยู่ต่อไปแล้วกัน ถ้ามันอยู่ไม่ได้จนถึงขั้นจะตรอมใจตาย ก็ตายมันลงตรงนี้แหละ "ทำไมพี่เป็นคนใจร้ายขนาดนี้ "เพราะเธอไง....เธอเป็นคนทำให้ฉันได้เรียนรู้ว่าการทำดีกับใครสักคน ผลตอบแทนมันไม่คุ้มค่า... "นางต้องทำยังไง พี่ถึงจะปล่อยนางไป..ต้องให้นางตายลงต่อหน้าเลยไหมพี่ถึงจะพอ.. "ให้เธอตาย..มันง่ายเกินไปรึเปล่า...สู้ให้อยู่อย่างทุกข์ทรมาน มันไม่ดีกว่าเหรอ "คนอันธพาล ! น้องนางจ้องหน้าเขาด้วยสายตาที่ขุ่นมัว สิ่งที่เขาทำกับเธอมันยังไม่เพียงพอที่จะชดใช้เรื่องราวในอดีตได้บ้างเลยหรือ ทำไมเขาถึงเอาแต่กักขัง เหยียบย้ำหัวใจเธอไม่จบไม่สิ้นแบบนี้ "ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว "แต่งตัว ? แต่งไปไหนคะ "ไม่ต้องถาม ทำตามที่บอกก็พอ "แล้วจะให้นางแต่งแบบไหน "ฉันให้คนเตรียมไว้ให้แล้ว อยู่ในห้องแต่งตัว.. "ค่ะ น้องนางตอบรับเขาไป หลีกไม่ได้หนีไม่พ้นก็เหลือเพียงหนทางเดียว คือยอมจำนนตามคำที่เขาบอก ไม่รู้อีกนานแค่ไหน เขาถึงจะยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระสักที คนตัวเล็กเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว มองดูชุดวาบหวิวที่เขาเตรียมไว้ให้ นี่มันอะไรกัน ชุดแวกหน้าแวกหลังแบบนี้น่ะเหรอที่เขาจะให้เธอใส่...มันไม่ใช่ตัวเธอเลยสักนิด "พี่ราม...ชุดนี้มัน.... "ทำไม...ฉันคิดว่ามันเหมาะกับผู้หญิงอย่างเธอที่สุดแล้ว.... "............ คนตัวเล็กไม่พูดอะไรต่อ..ในเมื่อเขาพูดมาขนาดนี้แล้ว เธอเองก็ไม่มีอะไรจะพูด อยากให้ใส่แบบไหนก็คงต้องตามใจเขาสินะ น้องนางเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหน้าเบาๆเพื่อนให้เข้ากับชุด ธรรมดาเธอเป็นคนที่มีใบหน้าสะสวยอยู่แล้ว เติมแต่งเครื่องสำอางเพียงน้อยนิด ใบหน้าที่ดูสวยหวานจากเดิม..ยิ่งทำให้เธอดูมีออร่าขึ้นเป็นเท่าตัว "......คนตัวเล็กเดินลงมาจากห้องด้วยความประหม่า ชุดเดรสรัดรูปสีขาวสั้นเหนือเข่าไปมาก แวกหน้าแวกหลังโชว์หุ่นบางร่างเล็กจนเธอรู้สึกเกร็ง ยิ่งเวลาเดินกระโปรงที่ร่นขึ้นเหนือต้นขาอ่อน ทำให้เธอค่อยดึงมันลงอยู่ตลอด พอเดินมาถึงรามสูรกลับใช้สายตาดุดันเชิงไม่พอใจ ใบหน้าหล่อขมวดชนกัน "งานถนัดของเธอเลยสินะ... "อะไรคะ.. "หึ.....!... : เขาไม่อธิบายในคำพูดที่พึ่งพูดออกมา แต่กลับสะแยะยิ้มมุมปาก แถมยังทำท่าทีดูถูกเหยียดหยามใส่เธออีกด้วย คนตัวเล็กได้แต่งุนงง เป็นเขาเองที่ให้เธอใส่แบบนี้ แถมไม่บอกอะไรเธอเลยด้วยซ้ำ แล้วอยู่ๆทำไมถึงมาทำท่าทีเหมือนไม่พอใจ เดินหน้าบึ้งออกไปแบบนั้น @ผับ NY 🍻🍻 "พานางมาที่นี่ทำไมคะ... "พามาหาผู้ชาย...ชอบไม่ใช่เหรอ... "พี่ราม.... "รีบเดิน อย่ามัวแต่ชักช้า เสียเวลา...! รามสูรเดินนำหน้าน้องนางไป เขาแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ทุกสายตาจับจ้องมาที่คนตัวเล็ก โดยเฉพาะไอ้พวกผู้ชาย จ้องมองเธออย่างกับจะกลืนกิน...นี่เขาคิดถูกหรือคิดผิดที่พาน้องนางมายังสถานที่แบบนี้ @ห้องวีไอพี "ไง...มาช้านะมึง : ไรอัล "รถติดนิดหน่อย "นี่มึงถึงขนาดพาน้องนางมาด้วยเลยเหรอวะ....อะไรจะตัวติดกันขนาดนั้น : นักรบเอ่ยแซวเพื่อนรัก "พามาด้วย จะได้ไม่ต้องเสียค่าทริปเรียกเด็กเอ็นไง... "ไอ้เชี้ย..ดูมันพูดเข้า : นักรบ "ว่าแต่น้องนางแต่งตัวแบบนี้แล้วดูเซ็กซี่ไปอีกแบบนะ : นักรบหันไปพูดกับน้องนางที่เอาแต่นั่งนิ่ง ไม่พูดไม่คุยกับใครเลยสักคน คนตัวเล็กเพียงแต่ยิ้มให้เขาบางๆตามมารยาท "....อึก....อย่ายิ้มแบบนี้สิครับ... : นักรบถึงกับเสียอาการ เพียงรอยยิ้มบางๆก็ทำเอาเขาถึงกับไปไม่เป็นแล้ว "ตุบ !!!!! รามสูรวางมือถือกระแทกลงกับโต๊ะเสียงดังจนคนข้างๆสะดุ้ง ทำเอานักรบถึงกับหันมามอง.. "เห่อะ ! อาการออกขนาดนั้นเชียว : นักรบ "มึงก็อย่าไปยุ่งกับมันนักเลย รู้ว่ามันหวงแล้วจะกวนตีนมันเพื่อ ? : ไรอัล "กูไม่ได้หวง... " เออ..ไม่หวงก็ไม่หวง ..... : ไรอัล สามคนเพื่อนรักนั่งดื่มกินกันตามประสา ยิ่งดึกอารมณ์ของเขาก็ยิ่งพุ่ง ดื่มเหล้าเคล้านารี วงจรชีวิตของเสือผู้หญิง ไรอัลกับนักรบนั่งดื่มกินสลับกับหันไปนัวเนียเด็กเอ็นที่จ้างให้มาบริการ ส่วนรามสูรเองก็ไม่น้อยหน้า รอบข้างตัวเขาเต็มไปด้วยสาวบริการที่พร้อมจะเอาอกเอาใจเขาทุกเมื่อ แต่ถึงอย่างนั้นสายตาคมกลับไม่เคยละไปจากคนตัวเล็กที่นั่งอยู่อีกมุมของห้อง.. น้องนางพยายามไม่หันไปมอง หัวใจเธอสั่นไหวทุกครั้งที่เห็นเขาอยู่กับคนอื่น ภาพที่เขานัวเนียอยู่กับผู้หญิงมันทำให้เธอรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาในหัวใจ แต่จะให้ทำอย่างไร ในเมื่อเขาและเธอไม่ได้มีสถานะใดๆต่อกัน แม้แต่ความรู้สึกดีดีเขายังไม่มีหลงเหลือไว้ให้ผู้หญิงแบบเธอ คงจะมีเพียงแต่เธอเท่านั้นที่ยังคงจมปลักอยู่กับความรักในอดีต....ไม่มีวันลืมเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียว... "......คุณราม...คืนนี้ให้มินนี่ดูแลคุณนะคะ : หญิงสาวข้างกายคอยลูบไล้เอาอกเอาใจรามสูรไม่ห่าง ตัวเขาเองไม่ได้ปฏิเสธแต่สายตากลับจดจ้องมองดูพฤติกรรมของผู้หญิงอีกคน น้องนางถอนหายใจออกมาทนดูเขาแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว คนตัวเล็กลุกขึ้นจากเก้าอี้ กำลังจะก้าวขาเดิน แต่คนเป็นพี่ดักทางไว้เสียก่อน "จะไปไหน..!!! "ไปเข้าห้องน้ำค่ะ...ไปได้ไหมคะ..หรือนางต้องนั่งเฝ้าพี่จนพี่เสร็จกับผู้หญิงคนนั้น.. "หึ...ปากเก่งดีนิ...รีบไปรีบมาไม่ใช่มัวแต่ไปอ่อยผู้ชาย... "ค่ะ ! น้องนางเดินออกไปอย่างไม่ค่อยจะพอใจในคำพูดของเขาเท่าไหร่นัก คำก็อ่อยสองคำก็อ่อย ไม่ใช่เขาหรือไงที่พาเธอมาในที่แบบนี้ แถมยังบังคับให้เธอแต่งตัววาบหวิวแบบนี้อีก....แล้วจะมาพูดประชดประชันเพื่อ ?

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more