คิดไม่ตก
1197 คำ
“อิ่มสุดๆ ไปเลยค่ะน้าพิกุล ท้องจันทร์แตกไหมเนี่ย” ชมจันทร์รวบช้อนกับส้อมก่อนจะนั่งพิงพนักเก้าอี้และเอามือลูบท้องของตนเองที่ตอนนี้ป่องออกมานิดๆ เพราะทานขนมจีนแกงไตปลาฝีมือน้าพิกุลไปถึงสองจาน
“เดี๋ยวกินเสร็จแล้วจันทร์ช่วยเอาแกงไตปลาไปให้นายหัวชาวีได้ไหม”
“นายหัวชาวีที่อยู่ถัดจากบ้านเราไปเหรอคะน้า”
“ใช่จ้ะ จันทร์เคยไปบ้านหลังนั้นใช่ไหม”
“ค่ะ จันทร์เคยไปแต่ก็นานแล้วตั้งแต่สมัยพ่อของคุณนายหัวชาวียังอยู่ แต่พอท่านเสียจันทร์ก็ไม่ค่อยได้ไปบ้านหลังนั้นเท่าไหร่ค่ะ แล้วทำไมเราต้องเอาไปให้เขาด้วยล่ะคะ” ชมจันทร์ไม่เข้าใจเพราะเท่าที่รู้มาบ้านหลังนั้นก็มีแม่ครัวอยู่แล้ว
“นายหัวชาวีเขาก็ชอบกินแกงไตปลาเหมือนกันเมื่อตอนกลางวันน้าคุยกับแม่ครัวอีกคนว่าจะรีบกลับมาทำแกงไตปลา พอนายหัวได้ยินเขาก็บอกว่าเขาเองก็ชอบกินน้าก็เลยทำเผื่อ”
น้าพิกุลของชมจันทร์ทำงานเป็นแม่ครัวให้คนงานในสวนยางของนายหัวชาวีส่วนบิดาของเธอก็เป็นคนขับรถส่งน้ำยางและปาล์มให้กับสวนของนายหัวมาตั้งแต่เธอจำความได้
“ได้ค่ะเดี๋ยวจันทร์เอาไปให้เองค่ะ น้าพิกุลคะจันทร์ฉันลืมไปเลยค่ะ น้าบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับจันทร์เรื่องอะไรคะ”
“ก็เรื่องบ้านกับสวนยางของพ่อเรานั่นแหละ”
“ทำไมคะ”
“พ่อเราเอาโฉนดบ้านกับสวนยางไปจำนองกับนายหัว”
“อะไรนะคะ สวนยางเรามีแค่ไม่กี่ไร่เองนะคะนายหัวเขาจะเอาไปทำอะไร”
“มันมีไม่กี่ไร่แต่มันอยู่ทางด้านหน้าสวนของเขาไงล่ะ”
“น้าอยากให้จันทร์ช่วยน้าหาทางเอาบ้านกับที่ดินคืนมา”
“แล้วจันทร์ต้องทำยังไงบ้างคะ”
“ระหว่างนี้จันทร์ปิดเทอมน้าอยากให้จันทร์ไปช่วยงานนายหัว”
“ช่วยงานอะไรคะ”
“นายหัวบ่นว่าอยากได้คนมาช่วยงานเอกสารน่ะ งานไม่ได้ยากอะไร แล้วก็ทำบัญชีอีกนิดหน่อย น้าเลยเสนอชื่อของจันทร์ไปเพราะเห็นว่าเรียนมาทางนี้”
“แต่จันทร์เพิ่งเรียนชั้นปวช.เองนะคะไม่ได้เก่งอะไรเลย”
“นายหัวไม่ได้ต้องการคนเก่งหรอก เขาขอแค่คนที่พอทำงานได้เท่านั้น”
“ถ้าจันทร์ไปช่วยงานเขา แล้วเราจะได้บ้านคืนเหรอคะน้าพิกุล” ชมจันทร์คิดว่ามันคงไม่ง่ายขนาดนั้น
“น้าอยากให้จันทร์ทำตัวสนิทสนมกับนายหัว”
“คำว่าสนิทสนมของน้าหมายถึงอะไร” ชมจันทร์รู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของน้าพิกุล
“ก็สนิทสนมแบบผู้ชายผู้หญิง”
“น้าหมายถึงจะให้จันทร์เอาตัวเข้าแลกเพื่อเอาที่ดินกับบ้านคืนเหรอคะ จันทร์ไม่ทำหรอกค่ะ”
“น้าไม่ได้บังคับนะจันทร์ เพียงแต่น้าอยากให้เราช่วยกัน”
“มันไม่ต่างอะไรกับการขายตัวเลยนะคะน้า เราหาวิธีอื่นกันดีไหม”
“น้าก็ไม่ได้บังคับนะ ก็แค่เสนอทางออกที่ดีที่สุดเพราะเงินที่พ่อของเราเอาจากนายหัวไปก็หลายแสนลำพังเราสองคนคงใช้หนี้ไม่หมดง่ายๆ หรอกนะ”
“จันทร์จะลองคุยกับนายหัวเองค่ะ อยากจะขอผ่อนเขา”
“น้าคุยแล้วแต่เขาบอกว่าหนี้มันเยอะมาก มันเกินกว่าราคาที่ดินไปแล้ว ถึงเราจะเอาที่ออกมาขายก็ยังใช้หนี้เขาไม่หมด น้ากลัวว่าถ้าเกิดวันใดวันหนึ่งนายหัวเขาอยากจะได้ที่ตรงนี้ขึ้นมาจริงๆ เราสองคนก็คงไม่มีที่อยู่”
“เราไปหาเช่าอื่นอยู่ก็ได้”
“สำหรับน้าไม่เท่าไหร่หรอก แต่จันทร์ไม่เสียดายเหรอ บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่พ่อตั้งใจสร้างมาแล้วยังพืชสวนทางด้านหลังที่พ่อของจันทร์ปลูกเอาไว้ให้อีก พ่อเขาตั้งใจเตรียมไว้ให้จันทร์”
“แต่มันไม่คุ้มกันเลยนะคะที่จันทร์จะต้องเอาตัวไปแลก จันทร์ว่าเราทำงานหาเงินใช้หนี้เขาดีกว่า”
“หนี้ตั้งเกือบล้าน เมื่อไหร่เราสองคนจะใช้หนี้หมดล่ะ เผลอๆ เขามายืดทุกอย่างไปเราก็แย่กันพอดี น้าไม่ห่วงตัวเองหรอกนะ แต่น้าห่วงจันทร์ เพราะน้ายังมีบ้านพ่อบ้านแม่ให้น้ากลับไปอยู่ แต่จันทร์ไม่มีใครเลย น้าจะพาจันทร์ไปอยู่ด้วยก็เกรงใจท่าน”
“น้าคิดว่านายหัวเขาจะสนใจหนูแล้วเขาจะยกหนี้ให้หนูเหรอ”
“เท่าที่น้ารู้นายหัวเขาเจ้าชู้และมีผู้หญิงหลายคน แต่ละคนก็ได้เงินจากนายหัวค่อนข้างเยอะ ถ้าเขาถูกใจจันทร์ขึ้นมาจันทร์ขออะไรเขาก็คงจะไม่ว่า”
“แต่จันทร์ไม่อยากทำเลยค่ะ”
“น้าก็บอกแล้วว่าน้าไม่ได้บังคับ แต่น้ามีอย่างหนึ่งที่อยากจะบอกจันทร์”
“อะไรคะ”
“น้ารู้ว่าแม่ของจันทร์อยู่ที่ไหน”
“จริงเหรอคะน้าพี่กุล แม่ของจันทร์อยู่ที่ไหนคะ จันทร์อยากเจอแม่”
“น้าจะบอกก็ต่อเมื่อจันทร์ทำงานให้น้าสำเร็จ”
“อะไรนะคะ”
“ถ้าเราได้บ้านและที่ดินคืนมาน้าจะบอกความจริงเรื่องแม่ของจันทร์ทุกอย่างนะ”
“น้าพิกุลอย่ามาหลอกจันทร์เลยค่ะ น้าไม่รู้หรอกว่าแม่จันทร์อยู่ไหน”
“ตอนแรกน้าก็ไม่รู้หรอกแต่ตอนที่พ่อของจันทร์ป่วยหนัก พ่อของจันทร์เล่าทุกอย่างให้น้าฟัง จันทร์จะเชื่อน้าหรือไม่เชื่อน้าก็ตามใจนะ ถ้าน้าไม่บอกจันทร์ก็ไม่มีทางหาแม่เจอแน่ๆ”
“ทำไมน้าต้องเอาเรื่องแม่มาบังคับจันทร์ด้วย”
“น้าบอกแล้วว่าน้ำไม่ได้บังคับ เลือกเอาเองนะว่าจะทำตามที่น้าบอกหรือเปล่า”
“จันทร์ขอคิดดูก่อนได้ไหม”
“จันทร์มีเวลาสามเดือนระหว่างปิดเทอม ทำยังไงก็ได้ให้ได้ที่ดินกับบ้านคืนมาเป็นของเราแล้วน้าจะบอกจันทร์ทุกอย่าง”
“แล้วเรื่องเรียนของจันทร์ล่ะคะ” ชมจันทร์ต่อรอง
“ถ้าทุกอย่างสำเร็จจันทร์ก็จะมีเงินไปเรียนต่อโดยไม่ลำบากเผลอๆ จันทร์อาจจะได้กลับไปอยู่กับแม่ก็ได้นะ เพราะตอนนี้แม่ของจันทร์ก็ไม่มีใครเหมือนกัน”
“น้าบอกจันทร์ตอนนี้ได้ไหม จันทร์สัญญาว่าจะทำงานให้สำเร็จ”
“น้าขอดูผลงานของจันทร์ก่อน”
“แต่...”
“น้าให้เวลาคิดไม่นานหรอกนะ เดี๋ยวน้าจะไปเอาแกงใส่ปิ่นโตแล้วจันทร์ต้องเป็นคนเอาไปส่งให้นายหัวชาวีที่บ้าน อย่าลืมผูกมิตรกับเขาไว้ล่ะ”
ชมจันทร์คิดหนักเพราะสิ่งที่น้าพิกุลให้เธอไปทำนั้นไม่ต่างอะไรกับการขายตัวเลยสักนิด
- ผู้เขียน
