เธอเบือนหน้าหนีจากออสติน ยอมรับว่าคำขอโทษจากเขาแอบทำใจเธอสั่นไหวไม่น้อย เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อเพราะทุกอย่างสลายหายนับตั้งแต่ได้ยินคำนั้น เธอยกมือปาดน้ำตาออกในขณะที่ออสตินนั่งลงต่อหน้าเอื้อมมือมาสัมผัสแผลของเธอ สัมผัสอ่อนของเขาทำหัวใจเธอสั่นกระตุกขึ้นมาทันใด
"ฉันไม่ได้ตั้งใจทำเธอเจ็บ แค่ตอนนั้นฉันควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่"
"ถ้านายเผลอลั่นไกใส่พี่ชายฉัน นั่นแปลว่านายก็ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่เหมือนกันใช่ไหม"
"เธอพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันไปนอนอีกห้อง" เขาตัดบทสนทนากะทันหันเพราะไม่อยากทนฟังชื่อพระเพลิง ได้ยินชื่อนี้ทีไรมันหวนให้ภาพวันวานฉายเข้ามาในหัวทุกครั้ง บางครั้งเขาเองก็อยากหลุดพ้นจากอดีตที่แสนเจ็บปวดเหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำยังไงถึงจะออกมาจากฝันร้ายนั้นได้สักที
หมับ
ในจังหวะที่ออสตินลุกขึ้นเตรียมก้าวเท้าออกไป มือเล็กได้คว้าแขนชายหนุ่มไว้ ทำให้เขาชะงัก ปรายตามองมือที่พันธนาการอยู่สลับก
