สายตาคมกริบทอดมองวิวในตัวเมืองยามค่ำคืนท่ามกลางแสงศิวิไลซ์พลางพ่นควันสีเทาจากบุหรี่ออกมาด้วยความสบายใจ ลมเย็นที่พัดผ่านร่างเปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวพอหมิ่นเหม่ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเย็นสบายไม่น้อย
ในขณะที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ คำพูดของพระพายเมื่อตอนกลางวันได้ผุดขึ้นมาในหัวให้เขาทบทวนตัวเองเสียใหม่ บางทีเรื่องราวในอดีตคนผิดอาจจะรวมเขาด้วย เขาผิดตรงไหนน่ะเหรอ? ก็ผิดตรงที่ไม่เคยปล่อยวางฝันร้ายของตัวเองทิ้งยังไงละ ทั้งที่มีโอกาสแต่กลับเลือกจดจำ
"สูบบุหรี่อีกแล้วเหรอ" เสียงพระพายช่วยดึงเขาออกจากภวังค์ความคิดตัวเอง สายตาคมกริบละจากวิวยามค่ำคืน มองไปยังเจ้าของใบหน้าสวยหวาน
"อืม"
"เพิ่งรู้นะว่าวิวตรงนี้ก็สวยดีเหมือนกัน นายเลือกที่ดินตรงนี้เองเลยเหรอ"
"เป็นที่ดินของพ่อที่ยกให้ฉัน"
พระพายไม่ได้ถามอะไรต่อ เธอทอดสายตามองวิวตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้กำลังมีสายตาคู่ห
